Η παρακάτω δήλωση ανήκει στην οικογένεια του Τάσου. Που ακούει μήνες τώρα να αλλοιώνεται η αλήθεια. Και αποφάσισε να το πει. Επίσημα. Ανεπίσημα το έχει κάνει πολλές φορές. Χωρίς αντίκρισμα.
Παραπάνω από 2 χρόνια. 25 μήνες. 758 μέρες. Και δεκάδες, εκατοντάδες ιστορίες. Γνωστές και άγνωστες. Αληθινές και ψεύτικες. Τα Τέμπη, το έγκλημα των Τεμπών, είναι μια υπόθεση τόσο πολύπλοκη και σύνθετη που χρειάζεσαι καθημερινή μελέτη, συνεχή παρακολούθηση, έγκυρες πηγές, ασταμάτητη διασταύρωση και τεράστια προσοχή.
Πρώτιστα, όμως, χρειάζεται σεβασμό. Σεβασμό στις 57 οικογένειες που θρηνούν. Σεβασμό σε εκείνους που επέζησαν, σεβασμό σε όλους τους γύρω τους. Τους φίλους, τους συντρόφους. Σε όλους, χωρίς δεύτερη σκέψη. Χωρίς κανένα αλλά ή επειδή.
Τα χρόνια αυτά στα χέρια μου έφτασαν και συνεχίζουν, πολλές πληροφορίες. Πολύ υλικό. Πολλά αποκλειστικά. Και όλα τα διαχειριστήκαμε, στο Μέσο μας, με την ίδια προσοχή. Τίποτα για εκβιασμό συναισθήματος, τίποτα για εύκολα κλικ, τίποτα απολύτως χωρίς έγκριση. Γιατί όχι, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα.
Την πληροφορία, της ανακοίνωσης που δημοσιεύουμε σήμερα, την είχαμε. Ξέραμε ότι στο ηχητικό, που επίσης γνωρίζαμε την ύπαρξή του, ακούγεται ο Τάσος. Ξέραμε επίσης ότι η οικογένεια της Φραντζέσκας δεν ήθελε να βγει στον αέρα. Ξέραμε και ξέρουμε πολλά περισσότερα.
Κυρίως ξέρουμε πώς νιώθουν οι άνθρωποί τους. Άνθρωποι που παλεύουν με δυνάμεις πάνω από τις ανθρώπινες, παραπάνω από 2 χρόνια, 25 μήνες, 758 μέρες. Παλεύουν με τέρατα.
Η παρακάτω δήλωση ανήκει στην οικογένεια του Τάσου. Που ακούει μήνες τώρα να αλλοιώνεται η αλήθεια. Και αποφάσισε να το πει. Επίσημα. Ανεπίσημα το έχει κάνει πολλές φορές. Χωρίς αντίκρισμα.
«Εδώ και 25 μήνες βιώνουμε καθημερινά ανείπωτο πόνο λόγω της τραγικής
απώλειας του γιου μας, Τάσου Κουτσόπουλου, ενός εκ των 57 θυμάτων της
σιδηροδρομικής τραγωδίας που έλαβε χώρα στην περιοχή των Τεμπών στις
28.02.2023.
Εδώ και 25 μήνες προσπαθούμε να βρούμε την αλήθεια και να συνδράμουμε με
αξιοπρέπεια, όσο μπορούμε, στην απόδοση δικαιοσύνης για τον αδόκητο χαμό του
γιου μας.
Πριν λίγους μήνες, από κλήση που είχε γίνει από το κινητό του Τάσου μας προς
το 112 τη μοιραία νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, αναγνωρίσαμε τη φωνή του να
φωνάζει: «Μην κουνιέσαι! Μην κουνιέσαι! Σε παρακαλώ. Μην κουνιέσαι, μην
κουνιέσαι!» κι έτσι συνειδητοποιήσαμε ότι το παλληκάρι μας, ήταν εκείνο που μαζί με
τη Φραντζέσκα δεν είχαν οξυγόνο και κάηκαν ζωντανοί, έχοντας πλήρη επίγνωση του
βασανιστικού τέλους που ερχόταν.
Είχαμε πάνω από 18 μήνες να ακούσουμε τη φωνή του γιου μας κι αυτά ήταν τα
τελευταία του λόγια. Αναγνωρίσαμε, αμέσως, τη φωνή του και συγκλονιστήκαμε!
Ζήσαμε από την αρχή την οδύνη και το μαρτύριο της απώλειας του αγαπημένου μας
Τασούλη, ενώ βιώσαμε μαζί του την αγωνία και την απελπισία του θανάτου.
Η ανάγκη μας για δικαιοσύνη και δικαίωση είναι τώρα πιο επιτακτική από ποτέ!
Από τη στιγμή που αναγνωρίσαμε χωρίς καμία αμφιβολία τη φωνή του γιού μας,
έχουμε προβεί σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες και για την επίσημη ταυτοποίησή της,
σε συνδυασμό με μια σειρά από άλλα αιτήματα ενώπιον του αρμοδίου Εφέτη
Ανακριτή.
Το παιδί μας ποδοπατήθηκε, κάηκε ζωντανό. Του στέρησαν τη ζωή. Δεν θα
επιτρέψουμε, όμως, σε κανένα να προσβάλει μετά θάνατον τη μνήμη του και να
σφετεριστεί το κουράγιο και την πειθαρχία, που έδειξε μέχρι την τελευταία στιγμή σε
μια απέλπιδα προσπάθεια να επιζήσει και ταυτόχρονα να βοηθήσει όσους μπορούσε και
ήταν μαζί του.
Όλο αυτό το διάστημα πορευόμαστε με ήθος και αξιοπρέπεια, είμαστε, όμως,
εδώ για να προστατεύσουμε τη μνήμη του χαμένου μας παιδιού, καθώς οι αναμνήσεις
και όλες οι αξίες που πρέσβευε είναι τα μόνα που μας έχουν απομείνει και οφείλουμε να
τα διαφυλάξουμε ως οικογένεια και ως θεματοφύλακες στο δρόμο για την απόδοση της
δικαιοσύνης.
Για τους λόγους αυτούς, προσκαλούμε σήμερα, δημοσίως, κάθε τρίτο να
σταματήσει άμεσα τις πάσης φύσεως ανυπόστατες δηλώσεις, που ταυτίζουν τη φωνή του
γιου μας που ακούγεται στα ηχητικά με άλλα πρόσωπα, προκαλώντας σκοπίμως
σύγχυση, ως προς την ιστορική βάση των γεγονότων. Σε διαφορετική περίπτωση,
δηλώνουμε ότι θ’ ασκήσουμε κάθε νόμιμο δικαίωμά μας, με σκοπό την αποκατάσταση
της αληθείας, την απόδοση δικαιοσύνης και την προστασία της μνήμης του
αδικοχαμένου παιδιού μας.
Οι γονείς & ο αδερφός του Τάσου,
Δημήτρης Κουτσόπουλος, Βάσω Κούλπα &
Γιώργος Κουτσόπουλος»
Η παραπάνω δήλωση είναι απάντηση στην ομιλία του Βασίλη Κοκοτσάκη, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης φοιτητικών συλλόγων που πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Στην ομιλία που επέλεξε να κάνει αναπαραγωγή ξανά, τον διάλογο του ηχητικού. Και μάλιστα απευθυνόμενος στον Παύλο Ασλανίδη, να κάνει νέα «αποκάλυψη» δημόσια, για τη γενναία στάση του γιου του, Δημήτρη, την ώρα της τραγωδίας, αναφέροντας πολλά, άκρως συγκινητικά, εξωφρενικά εντυπωσιακά και εντελώς αχρείαστα. Που δεν θα γράψω. Θα αφήσω την ανακοίνωση της οικογένειας του Τάσου -που ακούγεται στο ηχητικό- και θα θυμίσω την αντίδραση του Δημήτρη Μπέζα, πατέρα της Φρανζτέσκας, όταν αυτό δόθηκε στη δημοσιότητα.
Ακόμα θα σας γράψω -ξανά- και για όσες φορές χρειάζεται την απάντηση του Θοδωρή Ελευθεριάδη, γιο της Μαρίας Εγούτ, όταν ρωτήθηκε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης του – Διαρκή Αγώνα για την ταξική απελευθέρωση, με αφορμή τα δύο χρόνια από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη- γιατί δεν συμφωνεί με τη διαρροή του ηχητικού των παιδιών που καίγονται ζωντανά.
«Δηλαδή, αν η κοινωνία ξεχάσει πάλι, θα είναι εντάξει να δημοσιευτούν οι φωτογραφίες της μητέρας μου;»
Όχι δεν θα είναι εντάξει. Ποτέ δεν είναι εντάξει τίποτα από αυτά. Πόσο μάλλον όταν δεν έχουν τη συναίνεση των ανθρώπων τους.
Σας αφήνω, στο τέλος του κειμένου, το βίντεο από τη συνέντευξη Τύπου της ΕΔΑΠΟ τον Νοέμβρη του 2024. Μπορείτε να ακούσετε εκεί τον Κώστα Λακαφώση να λέει ότι δεν ακούγεται όνομα Δημήτρης στα ηχητικά και ότι προφανώς κάποιος είχε ακούσει λάθος και έγινε αυτό το σφάλμα.
Στις 23 Ιανουαρίου έγραφα το παρακάτω. Γνωρίζοντας ότι θα κατηγορηθώ για μεροληψία. Γνωρίζοντας όμως και την αλήθεια. Δεν αλλάζω ούτε λέξη. Προσθέτω μόνο ότι ήταν προσβάσιμη και γνωστή η αλήθεια.
Σχεδόν δύο χρόνια. Από τη νύχτα που ένας επιβάτης του τρένου μας έστειλε -στο 20/20 τότε- ένα μήνυμα στο Instagram. «Έχει γίνει κάτι πολύ σοβαρό», έλεγε. Το δυστύχημα στα Τέμπη ήταν πραγματικά πολύ σοβαρό. Πολύ σοβαρότερο από δυστύχημα. Ήταν έγκλημα.
Ξεκινάω να το παρακολουθώ στενότερα όταν μια μέρα στον σταθμό Λαρίσης ακούω την αναγγελία του δρομολογίου. Η Hellenic Train έχει βάλει στις ράγες το Intercity 55 για Θεσσαλονίκη.
Στέλνω ένα μήνυμα στην ομάδα μας: «Στέκομαι μπροστά στο τρένο. Άκουσα την αναγγελία. Ξεκινάμε ντοκιμαντέρ».
Μιλάω πρώτα με τον Βαγγέλη Βλάχο, με φέρνει σε επαφή με τον Κώστα Λακαφώση. Ο δεύτερος με παίρνει από το χέρι και στη μεγάλη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 13 Δεκέμβρη του 2023 μου δίνει όλη την εικόνα. Λίγες μέρες μετά μου δείχνει όλη την έρευνα. Μια έρευνα που εξελίσσεται ακόμη. Που ό,τι την αφορά μπορείτε να τα βρείτε στη σελίδα στης ΕΔΑΠΟ (Επιτροπή Διερεύνησης Ανεξάρτητων Πραγματογνωμόνων Οικογενειών). Τα στοιχεία, τις αποδείξεις, τις φωτογραφίες, τις καταγραφές. Την υπεράνθρωπη προσπάθεια να στοιχειοθετηθεί κάθε μικρή λεπτομέρεια, κάθε απειροελάχιστο στοιχείο, καθετί με τρόπο που να μην αμφισβητείται, να μην έχει κενά, αλλά κυρίως να μην επανατραυματίζει.
Μία από τις επόμενες μέρες μπαίνω στο τρένο. Κάνω τη διαδρομή μόνη μου. Ξέρω ήδη πού κάθονταν, τι φόραγαν, τι έλεγαν. Έχω τα πρόσωπά τους στο μυαλό μου. Το τρένο φτάνει στον σταθμό της Θεσσαλονίκης στις 16.20, πέντε ώρες και 52 λεπτά μετά την αναχώρησή του. Στις κυλιόμενες σκάλες για την έξοδο, έχω ήδη αποφασίσει ότι δεν θα αφήσω την ιστορία, ούτε για ένα λεπτό.
Το βράδυ περνάω 6 ώρες σε ένα καφέ με τον Αντώνη Ψαρόπουλο. Σημειώνω ασταμάτητα για να μην κλάψω. Συναντώ την Σμαρώ Οικού. Μιλάω με τους ανθρώπους των Τεμπών. Η ιστορία αρχίζει και ξετυλίγεται. Στο δεύτερο και στο τρίτο ταξίδι κάνουμε τα γυρίσματα. Μας μιλάνε οι άνθρωποι. Ο Αντώνης Ψαρόπουλος, η Σμαρώ Οικού, η Μαρία Καρυστιανού, ο Βαγγέλης Βλάχος, ο Χρήστος Βλάχος, η Μαρία Θεοδωρή, ο Θοδωρής Ελευθεριάδης, ο Νίκος Πλακιάς. Συναντιέμαι με όλους, δεκάδες γονείς, αδέλφια, επιζήσαντες, συζύγους. Στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, τη Λάρισα, στην εκδήλωση που συντονίζω στο ΒΟΞ. Μιλάμε καθημερινά, μοιραζόμαστε φαγητό, καφέ, κλάματα, συναντήσεις, αστεία. Θυμό και απόγνωση. Σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Όλα αυτά τα γράφω για να έρθω στο σήμερα. Από την πρώτη μέρα που ερευνώ το έγκλημα των Τεμπών διαχειρίζομαι πληροφορίες, υλικό -φωτογραφικό, ηχητικό και βιντεοσκοπημένο- που μου εμπιστεύονται οι πρωταγωνιστές του.
Στοιχεία για δεκάδες αποκλειστικά, στοιχεία για ασταμάτητη επίκληση στο συναίσθημα, στοιχεία για δελτία και εκπομπές, για διαρκή αναπαραγωγή, στοιχεία που κάθε δημοσιογράφος θα ήθελε να τα έχει. Και να τα βγάλει. Όχι εγώ. Όχι εμείς.
Το ηχητικό που αναπαράγεται -με ταχύτητα φωτός- τις τελευταίες ημέρες, δεν θα το έβγαζα ποτέ. Δεν θα το βγάζαμε ποτέ. Και ακόμα και να είχε τη συναίνεση των συγγενών των παιδιών που ακούγονται. Πόσο μάλλον που δεν την έχει. Και το λένε οι ίδιοι:
Ο Δημήτρης Μπέζας, πατέρας της Φραντσέσκας, της οποίας η φωνή ακούγεται στο ηχητικό γράφει σήμερα:
• «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ! Με αυτά τα δύο λόγια κάνω έκκληση προς τους πάντες στο να σταματήσει η δημόσια αναπαραγωγή αυτού του πλέον «διάσημου» ηχητικού όπου ακούγεται η κόρη μας να αργοπεθαίνει. Ναι αγαπητοί μου φίλοι, η κατονομαζόμενη ως «κολλητή» έχει ονοματεπώνυμο και λέγετε Φραντσέσκα Μπέζα, η Φραντσέσκα μας λέει ..Μάρθη σ’ αγαπώ και δε μπορώ να αναπνεύσω… Μέχρι τώρα εγώ και η οικογένεια μου με τη στάση μας, δείξαμε και θα εξακολουθήσουμε να δείχνουμε μέγιστο σεβασμό απέναντι σε όλες τις οικογένειες και συγγενείς θυμάτων. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σαν οικογένεια, τον αντίστοιχο σεβασμό από μερίδα εξ αυτών εκτός αν θέλουν να μας στείλουν μια ώρα αρχύτερα στο ψυχιατρείο!»
• Η Βάσω Κούλπα μητέρα του 21χρονου Τάσου Κουτσόπουλου από την Καρδίτσα γράφει σήμερα:
«Φάγανε τις σάρκες των παιδιών μας και τώρα κατασπαράζουν κι εμάς που προσπαθούμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας που ακούνε τις φωνές και νιώθουν τον πόνο και το βίωσαν τα αδέρφια τους, τα παιδάκια μας. Όμως αυτοί που τα δημοσιοποίησαν θα έπρεπε να σκεφτούν πρώτα και δεν αναφέρομαι σε εκείνους λόγω της ιδιότητας του επαγγέλματος τους δεν υπολογίζουν τίποτα, αναφέρομαι στα άτομα που έχουμε τον ίδιο πόνο και την ίδια απώλεια στη ζωή μας. Ας σταματήσει όλη αυτή η εκμετάλλευση στα παιδιά μας, αν μπορούσαν να εκφράσουν την γνώμη τους θα σας έλεγαν το ίδιο».
Τις έρευνες που κυκλοφορούν, τις πραγματογνωμοσύνες, τις εκθέσεις, τα στοιχεία, τα έψαχνα, τα ψάχνω, θα τα ψάχνω και θα τα διασταυρώνω ακόμα και αν έρχονται από τις βασικές και έμπιστες πηγές πληροφόρησής μου.
Φωτογραφία: Μαρία Γαλάτη
Διαβάστε επίσης:
«Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε το έγκλημα στα τρένα…»
Τριτοκοσμικές εικόνες από το Θριάσιο: Κινδυνεύει ακόμα και η σωματική ακεραιότητα των ασθενών
