Η «ζούγκλα» όπως αποκαλείτε πρωθυπουργέ την κοινωνία, βλέπει διακρίνει και κατανοεί με απόλυτη ακρίβεια τι κάνετε. Και απαιτεί με αξιοπρέπεια και δύναμη, τη δικαίωση.
Σχεδόν δυο χρόνια. Σχεδόν δυο χρόνια και ένας δεύτερος Φλεβάρης. Τούτος που πατάμε, κλεψύδρα που αδειάζει και οδηγεί στην τραγική ημερομηνία. Εκείνη του εγκλήματος,
Έγκλημα. Βαριά λέξη. Κάθε μέρα πιο ταιριαστή σε ό,τι συνέβη – πριν και μετά- από εκείνη τη στιγμή, τη νύχτα της 28η Φεβρουαρίου του 2023 στις 23:18:30.
Ζούγκλα. Βαριά λέξη. Την είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε συνέντευξή του στην «Κ» την Κυριακή που μας πέρασε. «Κάποιοι θέλουν να μας οδηγήσουν σε ζούγκλα». Επιχειρώντας να μπαζώσει την συνέντευξη εκείνη, που έδωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha.
Μπάζωμα. Βαριά λέξη. Την είπαν πρώτα οι συγγενείς. Εκείνοι που πριν θάψουν τους νεκρούς τους, παρακολουθούσαν την κυβέρνηση να μπαζώνει τον τόπο του εγκλήματος. Να συγκαλύπτει στοιχεία.
Συγκάλυψη. Βαριά λέξη. Την είπαμε όλοι. Πολλές φορές. Ήδη από το πρώτο 24ωρο μετά το έγκλημα. Την είπαμε όταν είδαμε τους γερανούς να πατάνε πάνω στον τόπο του εγκλήματος και να παίρνουν βαγόνια και χώματα. Στοιχεία και απομεινάρια ανθρώπων. Να προβαίνουν σε σύληση νεκρών.
Σύληση. Βαριά λέξη. Την είδαμε να γράφεται σε πολλές λεπτομέρειες. Σε κόκαλα πεταμένα στον Πηνειό. Σε υπολείμματα ανθρώπων, στο οικόπεδο στο Κουλούρι. Στην καταστροφή του βιολογικού υλικού των θυμάτων 40 ημέρες μετά το έγκλημα, αντί 7-8 μηνών όπως συνηθίζεται. Σε αναπάντητα ερωτήματα των ανθρώπων, για τους ανθρώπους τους. Ύβρις.
Ύβρις. Βαριά λέξη. Την νιώσαμε σα να στόχευε εμάς.
Στο γραφείο της εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη. Στις προτροπές της στον Νίκο Πλακιά: «Μας είπατε να πάμε να ανάβουμε κανά κεράκι και να πηγαίνουμε και καμιά φορά στην εκκλησία για να μας βοηθήσει».
Στην εξεταστική επιτροπή που ο Κώστας Καραμανλής είπε με έμφαση λέγοντας ότι συνομιλεί με συγγενείς που: «Κρατήστε το αυτό. Ο πόνος τους είναι βουβός». Για να πάρει την απάντηση από την Μαρία Καρυστιανού, στην ομιλία της στο Ευρωκοινοβούλιο: «Ο πρώην υπουργός γνωρίζει καλά ότι βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον. Τόλμησε να αναφερθεί και σε εμάς, υπονόησε ότι ο πόνος μας πρέπει να είναι βουβός, χωρίς να ενοχλεί, έτσι ώστε να ακούγεται μόνο η δική του φωνή και η δική του άποψη».
Μας χαστούκισε η λέξη, όταν ο Κυριακός Μητσοτάκης στις 29 Ιανουαρίου στη συνέντευξή του στον Alpha τόλμησε να πει: «Πρώτος εγώ μετά τους γονείς θέλω να μάθω την αλήθεια, Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς πιο στενοχωρημένος, περισσότερο τραυματισμένος, οργισμένος από ότι εγώ μετά τους συγγενείς».
Στις δεκάδες, εκατοντάδες χυδαίες επιθέσεις σε ποιους;
Στα θύματα. Οι θύτες.
Θύτες. Βαριά λέξη. Τους παρακολουθήσαμε μέρα με τη μέρα, μετά από εκείνη του εγκλήματος, να το αποδεικνύουν. Να φτιάχνουν επιτροπές, να μοιράζουν χρήματα. Για να καλύψουν τα ίχνη τους, να κρύψουν τα στοιχεία, να βουλώσουν στόματα. Να υποκρίνονται τους αθώους. Υποκριτές.
Υποκριτές. Βαριά λέξη. Τους είδαμε να «κλαίνε» στα υπουργικά συμβούλια. Τους είδαμε να «διασκεδάζουν» στην εξεταστική επιτροπή, να ουρλιάζουν σε εκπομπές, να δίνουν συνεντεύξεις παραπλανημένοι τάχα, αλλά αποφασισμένοι πλέον, τώρα. Για δικαιοσύνη.
Δικαιοσύνη. Βαριά λέξη. Την έπιασε στο στόμα του και αυτήν ο πρωθυπουργός: «Αμφισβητούνται οι θεσμοί» μας είπε. Τώρα; Χρόνια τους αμφισβητούμε. Τα χρόνια που είδαμε τη Δικαιοσύνη να σέρνεται σε αίθουσες με ανέντιμους εκπροσώπους της, να κουρελιάζεται στα στόματα ανάξιων δικαστών, να πατιέται από πουλημένους λειτουργούς της, να κατακερματίζεται στις αγορεύσεις άθλιων εισαγγελέων. Την είδαμε όμως και να λάμπει ικανή και ακέραια. Για δικαίωση.
Δικαίωση. Βαριά λέξη. Δεν την είδαμε. Δυο χρόνια τώρα τα είδαμε, τα βλέπουμε όλα. Τη δικαίωση παλεύουμε να δούμε. Παλεύουν εκείνοι και εμείς, ο καθένας και όλοι μαζί τους, να τη δούμε.
Τη δικαίωση. Βαριά λέξη. Λέξη που 57 οικογένειες έκαναν προσκέφαλό τους, σηκώνοντας στις πλάτες τους βάρος που κανένας άνθρωπος, πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας, δεν έπρεπε να έχει.
Δημοκρατία. Βαριά λέξη. Λέξη που θα έπρεπε να βγει από τα χείλη του πρωθυπουργού. Αντί της λέξης ζούγκλα. «Κάποιοι θέλουν να μας οδηγήσουν σε ζούγκλα», είπε.
Όχι. Στη Δημοκρατία θέλουμε να σας οδηγήσουμε. Σε εκείνη τη Δημοκρατία που οι κυβερνώντες δεν είναι ασεβείς προς τον λαό που τους εξέλεξε. Που τον υπηρετούν και λογοδοτούν σε εκείνον. Που μετά την 26η Ιανουαρίου, βγαίνουν να του πουν ότι τον άκουσαν. Έστω και τώρα, έστω και με το ζόρι. Που δεν αποκαλούν ζούγκλα το δίκαιο. Που κοιτάνε να διορθώσουν τη ζούγκλα, που μας έφτιαξαν να ζούμε.
Η «ζούγκλα» όπως αποκαλείτε πρωθυπουργέ την κοινωνία, βλέπει διακρίνει και κατανοεί με απόλυτη ακρίβεια τι κάνετε. Και απαιτεί με αξιοπρέπεια και δύναμη, τη δικαίωση.
Απαιτεί όταν μπαίνει στο τρένο, όταν ταξιδεύει με αεροπλάνο, με καράβι, όταν οδηγεί, όταν πηγαίνει σχολείο, όταν χρειάζεται περίθαλψη, όταν δουλεύει, να μην κινδυνεύει.
Απαιτεί, στο όνομα των 57, δικαιοσύνη για όλους.
Και δικαίωση για όλα. Γιατί τα εγκλήματα έχουν δράστες. Και οι δράστες τιμωρία. Όχι με τους όρους της δικής σας ζούγκλας. Με εκείνους που καθορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι. Ξεκινήστε, διαβάζοντάς τα.
Σκίτσο: Ανεξίτηλο
Διαβάστε επίσης:
Βοηθοί αγάπης και εκπρόσωποι του μίσους
