Το οφείλω στους όρκους αγάπης που έχουν δώσει στα παιδιά τους, απέναντι στο μίσος που σε κύματα λαμβάνουν ακόμη κι από τύπους που κατ’ επάγγελμα επικαλούνται μια θρησκεία αγάπης.
Αγάπη είναι η ομορφότερη θέα που είχε ποτέ παράθυρο σε αυτόν τον κόσμο αλλά και η αιτία κάποιος να ανοίξει το συγκεκριμένο παράθυρο και να σταθεί να κοιτάξει τη θέα. Κανείς δεν μας εμποδίζει να το κάνουμε, αλλά και κανείς δε θα ανοίξει για εμάς το παράθυρο. Είναι ποτάμι που πηγάζει από τον βαθύ, αστείρευτο υδροφόρο ορίζοντα της ψυχής. Αρκεί κάθε φορά, αφυδατωμένοι, με μανία να την ψάχνουμε, να της δίνουμε τη διέξοδο στην επιφάνεια. Κλειστοί δίοδοι, μπαζωμένα ρέματα με άλλα νερά μας πνίγουν· αυτά των χειμάρρων του μίσους.
Κάθε πρωί στη διαδρομή προς τη δουλειά λέμε για τα όνειρα της προηγούμενης νύχτας:
«Δυστοπικό μέλλον πάλι. Όλοι μας έπρεπε να διαλέξουμε έναν βοηθό αγάπης. Ο ρόλος του ήταν να συμπληρώνει τα κενά αγάπης που ένιωθε ο καθένας. Ήθελες ένα φιλί, μια αγκαλιά, έπρεπε να κάνεις μια εξομολόγηση και δεν μπορούσες; Θα το έκανε ο βοηθός αγάπης για ‘σένα. Ήταν κάπως τρομακτικό. Περπατούσαμε στο δρόμο και δυο μέτρα πίσω απ’ τον καθένα μας περπατούσε ο βοηθός».
«Δεν ξέρω τι μου φαίνεται πιο τρομακτικό, ποια είναι η δυστοπία: ότι σε ένα μέλλον υπάρχουν βοηθοί αγάπης που μας ακολουθούν για να μας συμπληρώνουν ή ότι τους έχουμε ανάγκη;»
Μετά, μέσα στη μέρα, αυτά τα όνειρα και οι νυσταγμένες κουβέντες μας, μου έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό. Κι είναι φορές που είναι απλά ιστοριούλες της νύχτας. Είναι άλλες όμως που είναι άγριες προβολές ιστοριών της μέρας σε στιγμές που ήμασταν ευάλωτοι, σε στιγμές που αφημένοι στην ξεκούραση είχαμε τα σπαθιά της λογικής μας στο πλάι. Κι οργίζομαι τότε. Οργίζομαι γιατί στα όνειρα δεν είναι στο χέρι μου να αντιδράσω. Όταν είμαι ξύπνιος όμως το οφείλω. Το οφείλω σε αυτούς που παλεύουν κάθε μέρα, με κάθε προσωπικό κόστος, απέναντι σε όλα αυτά τα κατακάθια του βούρκου της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Το οφείλω στους όρκους αγάπης που έχουν δώσει στα παιδιά τους, απέναντι στο μίσος που σε κύματα λαμβάνουν ακόμη κι από τύπους που κατ’ επάγγελμα επικαλούνται μια θρησκεία αγάπης.
Ικονίου Θεόληπτος: 1*. «Απολαύσαμε χθες στις ειδήσεις από την τηλεόραση την γνωστή κυρία να εξέρχεται από το δικαστικό Μέγαρο μετά την κατάθεση μήνυσης κατά του αξιότιμου Εφέτου Ανακριτού κ. Μπακαΐμη, με το γνωστό της ύφος δέκα καρδιναλίων, με το μαλλάκι της χτενισμένο φρέσκο, μόλις βγήκε από το κομμωτήριο, και με το σχετικό μακιγιάζ της (μια εμφάνιση μητέρας που πενθεί για το χαμό του παιδιού της!!!). Να συνοδεύετε απ’ όλα αυτά τα απροβράσματα της κοινωνίας, να απαντά σε ερωτήσεις δημοσιογράφων που η ίδια τους κάλεσε να είναι εκεί και να μας κουνάει το δάκτυλο, ως θεά των πάντων.
Σήμερα, ακούσαμε από τον δικηγόρο της ότι δεν βιάζονται να βγει το πόρισμα των ερευνών !!! Μα αυτή δεν ήταν εκείνη που έκανε παράπονα ότι δύο χρόνια δεν έβγαλαν πόρισμα; τώρα δεν βιάζεται; δικαιολογημένα: Πρώτον, διότι γνωρίζει ότι με το πόρισμα που θα βγει, όλα αυτά που λένε περί συγκαλύψεως και εύφλεκτου υλικού και όλες τις υπόλοιπες σαχλαμάρες, θα πέσουν ως χάρτινος πύργος και θα ρεζιλευτούν ακόμη περισσότερο. Και, δεύτερον, θέλουν να κρατήσουν ανοικτό το θέμα μέχρι τις επόμενες εκλογές, μήπως και κερδίσουν κάτι. Αμ δε!
Ο κόσμος δεν τρώει πλέον κουτόχορτο. Γνωρίζει ότι πίσω απ’ όλο αυτό που γίνεται, προσπαθούν οι χαμένοι να βγάλουν πολιτικό όφελος. Κανείς, δυστυχώς, δεν ενδιαφέρεται για τις ψυχές που χάθηκαν. Όλα είναι ένα προσωπείο. Μια και είμαστε στην περίοδο των Απόκρεων. Έβαλαν την κυρία αυτή, ως δόλωμα. Κι αυτή, λόγω της φιλοδοξίας της, τους ακολουθεί.
Ερωτώ τον κάθε νοήμονα άνθρωπο: έχει ύφος πονεμένης γυναίκας, που έχασε το παιδί της; κάθε άλλο. Έχει ύφος μιας κυρίας που επάνω στο πτώμα του παιδιού της προσπαθεί να κτίσει καριέρα. Διότι διαφορετικά δεν θα μπορούσε!!! Και μη μου πει κάποιος ευφυής άνθρωπος ότι δεν είναι έτσι όπως τα γράφω. Διότι θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι».
Ηλίας Αναστασιάδης, αρχιμανδρίτης εκκλησίας της Κρήτης: 2*. «Εδώ ο κόσμος χάνεται και η κυρία αυτή… χτενίζεται! Άντε παράτα μας, κυρία μου! Αρκετά! Και εγώ δε σε σέβομαι! Γιατί είσαι ΜΙΑ από τους 57! Και ΚΑΝΕΝΑΣ άλλος γονιός ή συγγενής δεν συμπεριφέρεται τόσο ξεδιάντροπα κατά των θεσμών της δημοκρατίας μας όπως εσύ! Και καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για αυτό!»*
3*. «Όπως και με τη σκευωρία της NOVARTIS, θα τους πάμε μέχρι τέλους! Και ας προσέξει καλά η προκλητική και θρασυτάτη ξανθιά “χαροκαμένη μάνα” με το επιτηδευμένο μακιγιάζ και τα κομψά συνολάκια μήπως από κατήγορος βρεθεί κατηγορούμενη για Εσχάτη Προδοσία και απόπειρα ανατροπής του Πολιτεύματος! Αρκετά! Καμία ανοχή στους ψέκες και εχθρούς της Δημοκρατίας! Αντεπίθεση τώρα! Για την Ελλάδα μας!»
*1,2,3: αναρτήσεις των αναφερόμενων ιερέων στους προσωπικούς τους λογαριασμούς στο Facebook. Κράτησα τη στίξη των αναρτήσεων για να φανεί ο τόνος που τις έγραψαν, όχι όμως και την ορθογραφία γιατί και οι αντοχές μας έχουν όρια. Η ανασκευή των δηλώσεων του Ικονίου Θεόληπτου και το κατέβασμα του αρχικού ποστ, ουσιαστικά μετά την απολογία και απαίτηση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, είναι για να γελάνε και τα καρναβάλια, όχι για να παρατεθούν στο παρόν άρθρο.
Έντιτ: Κι ο δεύτερος ιερέας, δήλωσε αμαρτωλός και ζητάει συγχώρεση, ενώ έκλεισε και το λογαριασμό του στο Facebook. Το Τριώδιο έχει ανοίξει.
Φωτογραφία: Μαρία Γαλάτη
Διαβάστε επίσης:
