Guest editor

Κώστας Φουρίκος: «Δεν υπάρχει κανένα καλύτερο μέρος στον κόσμο να προσπαθήσεις να φτάσεις σήμερα, απ’ τη Γάζα»

Η Χρύσα Λύκου μίλησε με μέλος της ελληνικής αποστολής που ταξιδεύει προς την ελευθερία για τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης αν χτυπηθεί ο ειρηνικός στόλος, την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, τον πειρατικό τρόπο δράσης του Ισραήλ στη θάλασσα καθώς και το πώς είναι να επιβαίνεις στο πλοίο με το όνομα «Παύλος Φύσσας».

Στήλη Άλατος: Τι ελευθερία είσαι και του λόγου σου;

Να κρίνουμε, αν είμαστε υπέρ μιας δολοφονίας μόνο και μόνο γιατί το θύμα ήταν ακροδεξιός ρήτορας μίσους και ρατσισμού. Κι αυτό από μόνο του είναι προβληματικό. Στις δημοκρατικές κοινωνίες, η αυτοδικία είναι καταδικαστέα. Τελεία και παύλα. Δεν κρίνεται κατά το δοκούν. Δεν βρισκόμαστε σε κατάσταση πολέμου ούτε δικτατορίας, όπου έχουν καταλυθεί οι θεσμοί.

29 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν… Να αράξεις στο καναπέ σου

Να σου αφήσω το καλύτερο για το τέλος… ποιος σου είπε ότι μπαίνοντας σε ένα τρένο στον ελληνικό σιδηρόδρομο θα φτάσεις σώος και αβλαβής στο προορισμό σου; Άκου φίλε είναι ντροπή και ντρέπομαι να τα υπαινίσσεσαι αυτά αφού τα είπε ο υπουργός ο Κωστάκης ο Καραμανλής.

Στήλη Άλατος: MEGAΔΕΘ

Η προχθεσινή ΔΕΘ λοιπόν, δεν ήταν απλά ΔΕΘ αλλά MEGAΔΕΘ, μια αναβαθμισμένη εκδοχή της απλής, γιατί ο Κυριάκος τα έπαιξε «όλα για σόλα» και πέρασε από το σκληρό ροκ και πήγε κατευθείαν στο μέταλ. Γιατί είναι και μπρουτάλ τύπος αν δεν το έχετε καταλάβει. Και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, όταν παίζει εντός έδρας και τα χαρτιά είναι σημαδεμένα. Πάντα όμως.

Πύλος – Τέμπη – Παλαιστίνη: Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη

Το αίτημα για δικαιοσύνη,  για μια δικαιοσύνη που θα έπρεπε να είναι αυτόνομη και αυτονόητη, μας θυμίζει ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν ξεχνά, απαιτεί την αλήθεια,  διεκδικεί την τιμωρία όλων ανεξαιρέτως των υπευθύνων και τη δικαίωση της μνήμης των θυμάτων…

Στήλη Άλατος: Ένα Μελχισεδέκ των 500ων παρακαλώ

Γιατί εσύ δεν έχεις ανάγκη, παίρνεις ένα Μελχιδεσέκ των 500ων και όλα καλά. Τα βλέπεις όλα αλλιώς και δεν σε ενοχλεί το λιβανιστήρι. Το συνηθίζεις κιόλας. Οι άλλοι απλά διαιωνίζουν τη φάση. Με την δική σου ανοχή, όμως. Κι αυτό καλό είναι να το συνειδητοποιήσεις έγκαιρα.

Τέμπη: Κοιτώντας το δέντρο, χάνοντας το δάσος

Ο ασθενής όχι απλά δε σώζεται. Ο ασθενής πρέπει να βγει από τη μηχανική υποστήριξη και να αποτεφρωθεί. Πρέπει να φύγει, να κάνει χώρο για το νέο κορμί της κοινωνικής δικαιοσύνης, την τίμια ύπαρξη της λαϊκής αλληλεγγύης.