Αλλά το coming out, το να ανοίξω την καρδιά μου, δεν είναι για σένα. Είναι για μένα. Είναι για τη δική μου ηρεμία κι ελευθερία. Δεν χρειάζομαι την έγκριση σου, αλλά χρειάζομαι τη δυνατότητα να είμαι αυτός που είμαι, χωρίς να φοβάμαι. Χρειάζομαι το χώρο να λάμψω με όλα μου τα χρώματα, ακόμα κι αν εσύ αναγνωρίζεις μόνο το γκρι.

«Τα παιδιά των Τεμπών δεν διάλεξαν να φύγουν, τους στέρησαν τη ζωή μέσα σε ένα σύστημα που τους πρόδωσε. Αν ενοχλούν τα ονόματά τους στην πλατεία, τότε δεν ενοχλεί η πράξη· ενοχλεί η αλήθεια που θυμίζουν. Κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να θυμόμαστε και να πενθούμε. Η μνήμη των παιδιών μας δεν σβήνει και δεν θα σβήσει ποτέ».

Ο Σαββόπουλος ήταν πολλά. Όμως αν κάτι αφήνει ο καθένας πίσω του, πρώτα και κύρια, ο Σαββόπουλος αφήνει το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Γιατί αυτός ήταν, κι αυτό ήταν: το ελληνικό τραγούδι.

Ο Πάρις Λαυτσής διηγήθηκε στο TheUntold μια ιστορία αντίστασης, αλληλεγγύης και πίστης στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μέσα από το ταξίδι του Global Sumud Flotilla προς τη Γάζα.

Έχω ένα φίλο, ιδεολόγο, αριστερό, καλό παιδί. Δεν του αρέσει η βία, την καταδικάζει a priori αλλιώς θα γίνουμε όλοι θηρία, λέει.

Αν θες να διαδηλώσεις, κάντο από μακριά. Να φύγετε, να πάτε αλλού να διαδηλώσετε. Σε γνωστούς, όχι αγνώστους.