Τι προσόντα ζητάς από έναν υπουργό μετανάστευσης; Ευαισθησία, ανθρωπιά, ενσυναίσθηση, πνευματικό εκτόπισμα, διπλωματικές δεξιότητες, ισχυρή προσωπικότητα… Ψιλά γράμματα.
Πάμε πάλι. Τι προσόντα ζητάς από έναν υπουργό μετανάστευσης;
Αν είσαι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, φαίνεται πως ένα και μόνο στοιχείο αρκεί, αναγκαίο κι ικανό: να είναι ο υπουργός σου ακροδεξιός. Δεν είναι κάποια στρατευμένη, δική μου εκτίμηση. Είναι μια προφανής διαπίστωση.
Εκ των πραγμάτων, διαπίστωση. Αν υποθέσουμε (και μακριά από μένα τέτοιο συμπέρασμα, όμως ας όψεται) ότι ο Μάκης Βορίδης ήταν ένας “καλός” Υπουργός Μετανάστευσης, ότι η κυβέρνηση ήθελε μια διαδοχή κατάσταση αντίστοιχη, τότε δεν γίνεται να μην αναρωτηθεί κανείς: τι κοινό έχουν, ως στελέχη κι ως προσωπικότητες, ο τέως Βορίδης με τον νυν Θάνο Πλεύρη; Τις εξής δύο: νομική και ακροδεξιά.
Ειλικρινά, υπάρχει κάποια άλλη σύνδεση ανάμεσα στον πολλά βαρύ Μαυρουδή και τον Θανάση που ψιθύριζε στα Εξάρχεια; Ανάμεσα στον συγκροτημένο, τον πονηρό, τον στιβαρά αναίσθητο Βορίδη, και τον Πλεύρη που κυριολεκτικά μπορεί ο κάθε πολιτικός αντίπαλος να τον εκθέσει σε μια τυχαία, καθημερινή δημόσια συζήτηση;
Είναι νομίζω προφανές, τόσο προφανές που καταντάει αστείο. Τα βαριά χαρτιά, οι τρεις σωματοφύλακες της σκληρής ακροδεξιάς ήταν οι πρώτες, αν όχι οι μόνες σκέψεις για το πιο ευαίσθητο υπουργείο της χώρας. Ντ’ Αρτανιάν δεν υπάρχει. Αφού ο ένας κάηκε απ’ τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κι αφού ο άλλος υπηρετεί με τρομακτικό θράσος (κι άρα με σημαντική επιτυχία, σύμφωνα με την κυβερνητική αξιολόγηση) τον τομέα της Υγείας, ένας έμενε κι αυτός θα ήταν. Κατάλληλος ή όχι, ικανός ή όχι, θ’ αναλάβει ελλείψει άλλων με το κύριο χαρακτηριστικό.
Κι ας έχει στο παρελθόν του την περίφημη δήλωση περί νεκρών στα σύνορα. Ή ίσως, επειδή την έχει! Στο κάτω-κάτω, όλοι το ξέρουν, τα μικρά σκυλιά είναι που γαβγίζουν – γάβγισε! Στο ρυθμό μιας κυβέρνησης που δεν κρύβει πια τις θέσεις της.
Τι μένει ν’ αναρωτηθούμε; Το πόσα λέει για ένα κράτος, να ‘χει η κυβέρνησή του αυτά και μόνο τα κριτήρια υπουργοποίησης. Κι αυτή η κυβέρνηση να μένει αδιαμφισβήτητα πρώτη, αναμφίβολα και σταθερά νικήτρια σε κάθε δημοσκόπηση, σε κάθε σφυγμομέτρηση ενός λαού που αναρωτιέσαι πια αν έχει σφυγμό. Η δικαιολογία της απουσίας εναλλακτικών είναι μια πολυτέλεια που ‘χει πάψει από καιρό πια να στέκεται.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύει μέρα τη μέρα πως παραδίδει κάθε ίχνος φιλελευθερισμού σε μια σκληρή, άτεγκτη ακροδεξιά. Αν η μοναδική σου επιλογή είναι αυτή, έχεις ήδη τελειώσει. Έχουμε ήδη τελειώσει; Ας απαντήσει ο καθένας για τον εαυτό του…
Διαβαστε επίσης:
60.000 νέοι για να ακούσουν κάτι αθλίους στίχους ενός υποτιθέμενου καλλιτέχνη
«Γλυπία αγάπη μου» – Πρεμιέρα για το πενθήμερο φεστιβάλ στον Πάρνωνα
Μετρήσαμε τα προβατάκια του ΟΠΕΚΕΠΕ και καταλήξαμε: «θα γίνω αγρότης και εγώ ρε μαλ@κα»
