Το παιδί της πόλης που δεν χρωστάει να απολογηθεί σε κανέναν

Γνωρίζω ότι το The Untold δεν είναι ο κύριος χώρος να μιλάει κανείς για αθλητικά ή για να ακριβολογώ δεν είναι ο χώρος για αυτά τα αθλητικά, αλλά βλέπεις η Λίβερπουλ είναι η ομάδα μου και τώρα που μιλάμε ετοιμάζεται να χαιρετήσει το καλοκαίρι έναν αρκετά σημαντικό παίκτη, τον Τρεντ Αλεξάντερ Άρνολτ.
Ο Τρεντ είναι μόλις 27, παιδί της πόλης, οπαδός της ομάδας από μικρός, ντόπιος με τα όλα του. Μεγαλωμένος στις γειτονιές της εργατικής τάξης του Μέρσεϊσάιντ που απλά έκανε το όνειρο του πραγματικότητα, να παίξει στην ομάδα που υποστήριζε.
Τώρα όμως τέλος. Αποφάσισε να φύγει και να πάει στην ηλιόλουστη Μαδρίτη και να γίνει ένα με το ποδοσφαιρικό lifestyle της Ρεάλ. Και πολύ καλά έκανε…
Το γνωρίζω ότι πονάει έναν φίλαθλο να φεύγει ένας τόσο σημαντικός παίκτης από την ομάδα του, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ο Τρεντ και ο κάθε Τρεντ εκεί έξω δεν χρωστάει να απολογηθεί σε κανέναν για την απόφαση του.
Βλέπεις ο Άρνολτ είναι ένα παιδί 27 χρονών, που μεγάλωσε και μένει στην ίδια πόλη όλη του τη ζωή, είναι απολύτως λογικό να θέλει κάτι νέο στη ζωή του.
Ίσως να μην έχει ανάγκη να γίνει ο άνθρωπος της περιοχής και ο θρύλος της ομάδας, ίσως μέσα του να θέλει κάτι διαφορετικό, πού είναι το κακό;
Και όχι, κάτι δηλώσεις του που είχε κάνει όταν ήταν 19 χρονών έφηβος ότι θέλει να μείνει για πάντα στη Λίβερπουλ δεν αποτελούν απόδειξη. Ήταν ένα παιδί στο αποκορύφωμα του ονείρου του. Είχε το δικαίωμα να πει ό,τι θέλει.
Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι οπαδοί της Λίβερπουλ, που μεγάλη μερίδα τους από χθες ξεκίνησε να καίει φανέλες του και να τον λέει προδότη, είναι ότι κανείς αθλητής δεν είναι υποχρεωμένος να αντεπεξέλθει στα όνειρα που οι ίδιοι οι φίλαθλοι έχουν για αυτόν. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Τρεντ, αλλά για όλους τους αθλητές εκεί έξω.
Μπορεί εγώ να ήθελα ο Άρνολτ να μείνει όλη του τη ζωή στο πανέμορφο Λίβερπουλ και να παίζει για την ομάδα της πόλης. Αυτό ήταν δικιά μου επιθυμία όμως, όχι ενός 27χρονου ανθρώπου που μπορεί να χρειάζεται κάτι άλλο στη ζωή του.
Και αυτό το κείμενο δεν γίνεται για να μιλήσει για τη μεταγραφή του Άρνολτ, αλλά η συγκεκριμένη συνθήκη αποτελεί αφορμή για να πούμε κάποια πράγματα.
Μπορεί οι φίλοι μιας ομάδας να περιμένουν πολλά από κάποιους αθλητές που είναι κάτι παραπάνω από απλοί παίκτες για τους συλλόγους, αλλά αυτή είναι η επιθυμία των οπαδών.
Δεν γίνεται εγώ να έχω την απαίτηση για τη ζωή κανενός μόνο και μόνο για την ομάδα μου.
Τρεντ, ήταν τιμή μας…