Ανάμεσα στα ΜΑΤ και την πορεία· αυτή.
Το κινητό οδόφραγμα· αυτή. Ποιος να τολμήσει, τι; Ποιος να χτυπήσει, ποιος να ψεκάσει, ποιος να κάνει έφοδο; Ποιος να κάνει κίνηση, ποιος να αψηφήσει, ποιος να νομίσει ότι είναι κάτι; Δεν το διδάχτηκαν στις σχολές τους, δεν το έζησαν στα άνιωθα ντου τους, δεν άκουσαν τις ιστορίες για αυτά τα πλάσματα που εμφανίζονται από το πουθενά όταν οι ίδιοι νιώθουν ανίκητοι.
Η ομορφιά της νίκης· αυτή. Μάτια, βλέμμα, χέρια, βάδισμα. Ξέρει από πού έρχεται, ξέρει πού πάει, ξέρει για ποιους πάει και ξέρει ποιους οδηγεί. Ξέρει να σπρώχνει όσους προπορεύονται και να καθυστερεί αυτούς που ακολουθούν. Ξέρει πώς να σηκώνει το χέρι και πώς να κρατάει τη σημαία. Ξέρει πώς να ντύνεται την κεφίγια και πώς να περπατάει απ’ το ποτάμι ως τη θάλασσα.
Η δύναμη του συμβόλου· αυτή. Μεταγγίζει τις αντοχές, συμβατή σε κάθε ομάδα αίματος. Χαρίζει τη θεωρητική αιτιολόγηση για εκείνους που αλλιώς κίνηση δεν κάνουν, δίνει τα τσιτάτα στους άλλους που αρκούνται στο εύκολο πρώτο βήμα του ξεσηκωμού. Είναι τα λόγια κι οι λόγοι μας, τα αμφιθέατρα και οι δρόμοι μας. Είναι η νευρωνική εντολή για το σφίξιμο της γροθιάς κι η ενστικτώδης άμυνα για την αποφυγή του αναίτιου, του ύπουλου χτυπήματος.
Περπατάει στην άσφαλτο. Είναι η Παλαιστίνη· αυτή. Είναι ανάμεσά μας. Είναι η ίδια εδώ και μας εμπεριέχει. Είναι απόψε, σε ετούτον το δρόμο το πιο όμορφο και το πιο δυνατό κορίτσι του κόσμου. Τη λένε Ελευθερία, τη λένε Ανεξαρτησία, τη λένε Ειρήνη. Εν τέλει -αλλά όπως κι από την αρχή- τη λένε Νίκη.
Cover Photo: ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI
Διαβάστε επίσης:
«Οι ζωές τους κινδυνεύουν και η εγκληματική αδιαφορία της κυβέρνησης τους σκοτώνει»
