Η “τέχνη” κόντρα στη ζωή
Μιλάμε για σφαγή αμάχων. Αν δηλώνεις αδιάφορος, πας με το μαχαίρι. Όχι επειδή το λέω εγώ. Επειδή εκ των πραγμάτων συμβαίνει.
Μιλάμε για σφαγή αμάχων. Αν δηλώνεις αδιάφορος, πας με το μαχαίρι. Όχι επειδή το λέω εγώ. Επειδή εκ των πραγμάτων συμβαίνει.
Αν καταφέρω να σε πείσω ότι ο αστυφύλακας είναι μπαγλαμάς, ξεκίνα να τον κουρδίζεις. Διολοπενιά δεν θα παίξει, μα το πολύ-πολύ να σε πείσω τότε ότι είναι χαλασμένος μπαγλαμάς.
Δεν χωράει αμφιβολία πως, υπό άλλες συνθήκες, μια άλλη Ζωή θα μπορούσε να ‘ναι καταπληκτική ηγέτιδα. Όχι όμως η Ζωή που συμμαχεί με το μεγαλύτερο ανέκδοτο στην ιστορία της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής.
Αν υποθέσουμε ότι δεν είναι μια τουριστική εκπόρνευση το σχέδιο πίσω απ’ τις εξαγγελίες του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, τι μένει; Η έμμεση πως είναι πλήρως ανίκανος να τα βάλει με το έγκλημα χωρίς να διαλύσει την καθημερινότητα των ανθρώπων.
Μια παλιά παροιμία λέει πως αν θες ζυμώσεις… ζυμώνεις! Αλλιώς, κοσκίνιζε…
Σε κάποια κράτη τα κόμματα λογοδοτούν στη δημοκρατία κι όχι το ανάποδο. Η Μαρίν Λεπέν τιμωρήθηκε, κι αν ήθελε να κατέβει στις εκλογές και ν’ αλλάξει τη Γαλλία (Παναγία βόηθα!), ας μην το ‘κλεβε το έρμο το αμνοερίφιο.
Η στύση-στύση, το όχι-όχι, το θύμα-θύμα, κι ο κατηγορούμενος αθώος, μόνο αν δεν το ‘κανε. Όχι αν τον ξεγελάσανε με πρόστυχους χορούς οι κολασμένες Τσιγγάνες του οξαποδώ…
Σκύβω το κεφάλι σημαίνει κάτι πολύ συγκεκριμένο: σημαίνει βγάζω τον εαυτό μου στη σέντρα, παραιτούμαι, ζητώ συγγνώμη. Αντ’ αυτού: ισοζύγιο νεκρών.
Το δικαστήριο οφείλει ν’ αναζητά κίνητρο. Η κοινωνία όχι. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν μπορεί να ρωτάει: Τι λόγο έχω να μην είμαι τίμια…