Η Αθήνα στο δρόμο, η χώρα σε πένθος (Φωτορεπορτάζ)

Ένας χρόνος χθες. Από το έγκλημα των Τεμπών. Όλη η χώρα σε πένθος. Όλη η κοινωνία οργισμένη. Με κοινά αιτήματα. Απόδοση ευθυνών. Απονομή δικαιοσύνης.

Ένας χρόνος χθες. Από το έγκλημα των Τεμπών. Όλη η χώρα σε πένθος. Όλη η κοινωνία οργισμένη. Με κοινά αιτήματα. Απόδοση ευθυνών. Απονομή δικαιοσύνης.

Κουραστήκαμε οι άνθρωποι. Η διαχείριση του δυστυχήματος που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους είναι η συνολική εικόνα του κράτους μας. Που διεφθαρμένο και αποτυχημένο κρύβεται πίσω από μπαζώματα και συγκαλύψεις ανίκανο, να φροντίσει, να προστατεύσει τους πολίτες του. Ικανό μόνο, να τους σκοτώσει. 

Η συμμετοχή εργαζομένων, φοιτητών και μαθητών στις απεργιακές κινητοποιήσεις ήταν συγκλονιστική. Δεν θα μετρήσουμε με τις ανακοίνωσες της ΕΛΑΣ, τη συμμετοχή στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, στην 24ωρη γενική απεργία για την συμπλήρωση ενός έτους από το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη και μετά από κάλεσμα διάφορων ομοσπονδιών, σωματείων, συλλόγων, οργανώσεων και Συλλογικοτήτων.

Θα σας δείξουμε με φωτογραφίες το μέγεθος, τον πόνο, την αποφασιστικότητα. Και την αντιμετώπιση του κράτους. Που επιθετικό και άγριο δεν σεβάστηκε ούτε αυτό. Τον συλλογικό θρήνο, τον Εθνικό πένθος. Δίνοντας οδηγίες για άγρια καταστολή και επίθεση σε κάθε διαδηλωτή, σε κάθε μπλοκ, με κάθε τρόπο. Το ξέρουμε το κράτος σας, μας ξέρετε και εσείς. Αυτό που συνεχίζετε να υποτιμάτε είναι ότι μια μέρα, διαφορετική κάθε φορά στην ιστορία, η θλίψη και η παραίτηση γίνονται οργή και επίθεση. Και σας καταπίνουν.

Φωτορεπορτάζ: Μαρία Γαλάτη

Φωτορεπορτάζ: Σοφιανός Σαντατσόγλου

Τελευταία άρθρα:

  • Εννιά μήνες με αναστολή για τα μέλη του Ρουβίκωνα
    Θέματα

    Εννιά μήνες με αναστολή για τα μέλη του Ρουβίκωνα

    Τα μέλη του Ρουβίκωνα καταδικάστηκαν σε 9 μήνες με αναστολή για τη (δίκαιη) διαμαρτυρία τους μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Η ζωή στο χέρι μας, ζωή από τα χέρια μας
    Απόψεις

    Η ζωή στο χέρι μας, ζωή από τα χέρια μας

    Κι έτσι σηκώθηκα. Σηκώθηκα από τη θέση μου. Σηκώθηκα από το «κι εδώ καλά είναι». Και μαζί σηκώθηκε και το ανάστημα μου. Εξακολουθώ να είμαι το ίδιο μικρός, αλλά καμιά φορά νιώθω μεγάλος. Κι αυτό, δε σου το προσφέρει καμιά βόλεψη.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Πετάμε κι όπου βγει; Πώς έχουμε αποφύγει «εναέρια Τέμπη»
    Θέματα

    Πετάμε κι όπου βγει; Πώς έχουμε αποφύγει «εναέρια Τέμπη»

    Τι συμβαίνει στην εναέρια κυκλοφορία; Γιατί φωνάζουν οι ελεγκτές της; Τι θα κάνει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε; Και τελικά κινδυνεύουμε όταν παίρνουμε αεροπλάνο για να μετακινηθούμε;
    Διαβάστε περισσότερα
  • Όχι, κύριε Δένδια, όχι. Δεν θα εθιστούμε στο φέρετρο!
    Απόψεις

    Όχι, κύριε Δένδια, όχι. Δεν θα εθιστούμε στο φέρετρο!

    Το ξαναγράφω, το φωνάζω, το τονίζω, το χαράζω στην πλάκα κι αν χρειαστεί στο πετσί μου: Όχι, κύριε Δένδια, όχι, χίλιες φορές όχι. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα που αρνείται να μεταβολίσει τα φέρετρα με τις σημαίες, δεν είναι σύμπτωμα. Είναι κατάκτηση!
    Διαβάστε περισσότερα
  • Μαζί και εγώ
    Ματιές

    Μαζί και εγώ

    Από πολύ μικρή ηλικία πήγαινα στο γήπεδο με τον πατέρα μου. Με άφηνε πάντα να φωνάζω τα συνθήματα της ομάδας μας, όσες ακατάλληλες λέξεις κι αν είχαν. Εκείνη την μέρα όμως ήταν εντελώς διαφορετικό το σκηνικό. Ήμουν 9 χρονών.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Η εργασιακή ζούγκλα ή αλλιώς «Rihanna αγάπη μου, έλα πάρε με από δω»! 
    Ματιές

    Η εργασιακή ζούγκλα ή αλλιώς «Rihanna αγάπη μου, έλα πάρε με από δω»! 

    «Work, work, work, work, work, work…» μας τραγουδάει η Rihanna από το μακρινό 2016. Εκείνη αναφέρεται στην προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει κάποιος για να κάνει μια ερωτική σχέση να λειτουργήσει, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και την επιθυμία της για ανεξαρτησία. Παρότι φαινομενικά μιλά για μια ερωτική σχέση, εγώ το εκλαμβάνω ως έναν ύμνο στην κούραση, τη μονοτονία και την επανάληψη που πολλές φορές ζούμε.
    Διαβάστε περισσότερα