Το τραγούδι των Τεμπών που δεν ακούγεται από τα Μέσα

 

Τα Μέσα εκείνα που θα έπρεπε να ζητούν συγγνώμη από την Μαρία Καρυστιανού και τον Βαγγέλη Βλάχο. Καθώς δεν επιβεβαιώθηκαν. Γιατί οι δύο άνθρωποι που χρεώθηκαν προσωπική ματαιοδοξία και κρυφή ατζέντα με όχημα τους νεκρούς τους, δεν βρίσκονται σε ευρωψηφοδέλτια.

Πριν λίγες μέρες μια μεγάλη ομάδα πολύ γνωστών ηθοποιών ερμήνευσαν συνοδεία της ορχήστρας  ένα συγκλονιστικό τραγούδι για το έγκλημα των Τεμπών. Το είδατε στην τηλεόρασή τους; Το ακούσατε στα ραδιόφωνά τους;

Θα απαντήσω εγώ. Όχι. Μάλιστα όπως καταγγέλλει η δημιουργός του στιχουργός Βάσια Αργέντη, εξαφανίστηκε και από τις προβολές του YouTube με συνοπτικές διαδικασίες.  

Υπερβολές, θα σκεφτείτε. Και θα ξαναπώ, καμία υπερβολή. Η κυβέρνηση που μπαζώνει σε 24 ώρες τόπο δυστυχήματος, λοιδορεί, συκοφαντεί, εμπαίζει συγγενείς θυμάτων (της) δεν έχει ιερό και όσιο. Δεν διστάζει να εκφραστεί με κάθε χυδαιότητα. Θυμίζω τη δήλωση του υπουργού Δικαιοσύνης που μιλώντας στη Βουλή επί της συζήτησης για την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης είπε πως είναι «για τα μπάζα όσοι από τους πολιτικούς χρησιμοποιούν αυτό το θόλο πράγμα για τα μπαζώματα». Ο Γιώργος Φλωρίδης συνέχισε με ειρωνείες, λέγοντας: «Μπαζώθηκε λέει ο χώρος, για φαντάσου. Ω, τι χώματα είναι αυτά;».

Θα διστάσει να λογοκρίνει; Ποτέ. 

Με τη σκέψη στους ανθρώπους που χάθηκαν αλλά και σε εκείνους που έμειναν πίσω καταδικασμένοι σε παντοτινό πένθος και ορκισμένοι να βρουν και να αποκαλύψουν την αλήθεια σας αφήνουμε να ακούσετε το τραγούδι. Και υποσχόμαστε ότι δεν ξεχνάμε. Δεν θα ξεχάσουμε μέχρι τη δικαίωση. Μέχρι την επιβεβαίωση ότι μπορούμε να νικήσουμε το τέρας.

Το τραγούδι «Θα στείλω όταν φτάσω», απαγγέλει η Μαριάννα Τουμασάτου και ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Αντώνης Λουδάρος, Ελένη Καρακάση, Θοδωρής Αντωνιάδης, Μέμος Μπεγνής και Ματίνα Νικολάου. Η χορωδία αποτελείται από τους φοιτητές της Ανωτερας Δραματικής Σχολής «Έκτη Τέχνη». Συμμετέχει ο ηθοποιός Θοδωρής Ελευθεριάδης, γιος της Μαρίας Εγούτ, θύμα των Τεμπών.

Η στιχουργός Βάσια Αργέντη το περιγράφει

«Ένα τραγούδι ταξίδι στις ψυχές , στη δικαίωση που αναζητούν , στον πόνο, στη ζωή αυτών που χάθηκαν , στη ζωή εκείνων που έμειναν, που πονούν και θρηνούν αδιάλειπτα. Αυτή την απώλεια την κλάψαμε όλοι, την νιώσαμε , την μοιραστήκαμε είτε ως γονείς, είτε ως παιδιά, ως αδέρφια, ως φίλοι , είτε απλώς ως άνθρωποι γνωστοί και άγνωστοι.  Κι εδώ, σε αυτές τις νότες, σε αυτές τις λέξεις, σε αυτές τις αναπνοές, την κλαίμε, την ψιθυρίζουμε, την φωνάζουμε όλοι μαζί την απώλεια και το άδικο που την χαρακτηρίζει.  Δηλώνουμε με τον δικό μας τρόπο παρόντες. Παρόντες και πλάι στον πόνο των ψυχών που φύγαν και αυτών που μείναν. Χέρι, χέρι λοιπόν σε αυτήν την οδυνηρή διαδρομή».

Συντελεστές

Μουσική: Ανδρέας Καρανίκας

Στίχοι: Βάσια Αργέντη

Ενορχήστρωση: Στέλιος Φράγκους

Mixed & master: Γιάννης Βαφειάδης

Κάμερα-Μοντάζ: Παναγιώτης Ραζής

Studio: Rosewood Studios

Απαγγελία: Μαριάννα Τουμασάτου

Ερμηνεύουν: (με αλφαβητική σειρά): 

Αναστασοπούλου Πηνελόπη, 

Αντωνιάδης Θοδωρής, 

Καρακάση Ελένη, 

Λουδάρος Αντώνης, 

Μπεγνής Μέμος, 

Νικολάου Ματίνα

Η χορωδία αποτελείται από τους φοιτητές της Ανωτέρας Δραματικής Σχολής «Έκτη Τέχνη» (με αλφαβητική σειρά): 

Αλεφαντινού Κωνσταντίνα, Βαβάμης Πάνος, Εμμανουήλ Βαγγέλης-Ανδρέας, Ζαγκοβά Λία, Ιωάννου Διαμάντω, Καράλης Δημήτρης, Κατσιφώλη Αλεξάνδρα, Κουτσοπέτρου Μαρία, Κούσκουρα Νατάσα, Κουφαλιτάκης Άγης, Λάβαρη Έλενα, Λουγιάκη Χρύσα,  Μαύρου Τζωρτζή, Μένεγα Ελευθερία, Μιχαηλίδης Αντώνης, Μπότση Σοφία, Φύτρου Θεώνη, Χαλκιά Βασιλική.

Τελευταία άρθρα:

  • Εννιά μήνες με αναστολή για τα μέλη του Ρουβίκωνα
    Θέματα

    Εννιά μήνες με αναστολή για τα μέλη του Ρουβίκωνα

    Τα μέλη του Ρουβίκωνα καταδικάστηκαν σε 9 μήνες με αναστολή για τη (δίκαιη) διαμαρτυρία τους μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Η ζωή στο χέρι μας, ζωή από τα χέρια μας
    Απόψεις

    Η ζωή στο χέρι μας, ζωή από τα χέρια μας

    Κι έτσι σηκώθηκα. Σηκώθηκα από τη θέση μου. Σηκώθηκα από το «κι εδώ καλά είναι». Και μαζί σηκώθηκε και το ανάστημα μου. Εξακολουθώ να είμαι το ίδιο μικρός, αλλά καμιά φορά νιώθω μεγάλος. Κι αυτό, δε σου το προσφέρει καμιά βόλεψη.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Πετάμε κι όπου βγει; Πώς έχουμε αποφύγει «εναέρια Τέμπη»
    Θέματα

    Πετάμε κι όπου βγει; Πώς έχουμε αποφύγει «εναέρια Τέμπη»

    Τι συμβαίνει στην εναέρια κυκλοφορία; Γιατί φωνάζουν οι ελεγκτές της; Τι θα κάνει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε; Και τελικά κινδυνεύουμε όταν παίρνουμε αεροπλάνο για να μετακινηθούμε;
    Διαβάστε περισσότερα
  • Όχι, κύριε Δένδια, όχι. Δεν θα εθιστούμε στο φέρετρο!
    Απόψεις

    Όχι, κύριε Δένδια, όχι. Δεν θα εθιστούμε στο φέρετρο!

    Το ξαναγράφω, το φωνάζω, το τονίζω, το χαράζω στην πλάκα κι αν χρειαστεί στο πετσί μου: Όχι, κύριε Δένδια, όχι, χίλιες φορές όχι. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα που αρνείται να μεταβολίσει τα φέρετρα με τις σημαίες, δεν είναι σύμπτωμα. Είναι κατάκτηση!
    Διαβάστε περισσότερα
  • Μαζί και εγώ
    Ματιές

    Μαζί και εγώ

    Από πολύ μικρή ηλικία πήγαινα στο γήπεδο με τον πατέρα μου. Με άφηνε πάντα να φωνάζω τα συνθήματα της ομάδας μας, όσες ακατάλληλες λέξεις κι αν είχαν. Εκείνη την μέρα όμως ήταν εντελώς διαφορετικό το σκηνικό. Ήμουν 9 χρονών.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Η εργασιακή ζούγκλα ή αλλιώς «Rihanna αγάπη μου, έλα πάρε με από δω»! 
    Ματιές

    Η εργασιακή ζούγκλα ή αλλιώς «Rihanna αγάπη μου, έλα πάρε με από δω»! 

    «Work, work, work, work, work, work…» μας τραγουδάει η Rihanna από το μακρινό 2016. Εκείνη αναφέρεται στην προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει κάποιος για να κάνει μια ερωτική σχέση να λειτουργήσει, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και την επιθυμία της για ανεξαρτησία. Παρότι φαινομενικά μιλά για μια ερωτική σχέση, εγώ το εκλαμβάνω ως έναν ύμνο στην κούραση, τη μονοτονία και την επανάληψη που πολλές φορές ζούμε.
    Διαβάστε περισσότερα