Ίλον Μασκ: Η δυστοπική επέλαση της εξειδικευμένης ηλιθιότητας

 

Πάντως, αν το καλοσκεφτείς, ο Ίλον Μασκ θα ‘πρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Ν’ αναλύεται και να ερμηνεύεται, ως τέλειο παράδειγμα του πόσο απέχουν μεταξύ τους: η μόρφωση απ’ την εξειδίκευση, η αξία απ’ την επιτυχία, η τεχνική απ’ την πολιτική ευφυΐα, τελικά ο άνθρωπος της γνώσης απ’ τον άνθρωπο με γνώσεις.

Ο Ίλον Μασκ χωρίς αμφιβολία είν’ ένας άνθρωπος που, ναι μεν γεννήθηκε μ’ ευκαιρίες που άλλοι στερούνται, αλλά οπωσδήποτε ξέρει. Ξέρει να υπάρχει στο παιχνίδι της οικονομίας, ξέρει να δημιουργεί δορυφόρους κι ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ξέρει να σκέφτεται και να κατασκευάζει τεχνολογικά προϊόντα, μηχανές και λογισμικά. Κι αυτό είναι χρήσιμο για την ανθρωπότητα, όσο και για την τσέπη του.

Ο Ίλον Μασκ είναι επίσης, αναμφίβολα αμόρφωτος, αστοιχείωτος, δομικά άσχετος και παντελώς ανίκανος να κρίνει, να σκεφτεί και ν’ αναλύσει οτιδήποτε δεν περιβάλλεται από λαμαρίνα ή δεν μπαίνει στην πρίζα. Δεν μιλάμε για τέχνες και συναισθήματα, του λείπουν βασικές γνώσεις σχεδόν στα μισά μαθήματα που διδάσκεται κανείς στο σχολείο.

Ο Ίλον Μασκ λοιπόν είναι η απόδειξη: ναι, θα συναντήσεις εκεί έξω χιλιάδες ιδιοφυείς διδακτορικούς, σπουδαίους ερευνητές ή επιχειρηματίες που κατά τ’ αλλά κι έξω απ’ το κουτάκι τους είναι σκέτοι τενεκέδες. Και θα συναντήσεις επίσης ανθρώπους του μόχθου με τεράστιο βάθος πνεύματος και σπουδαία κριτική ικανότητα.

Υπάρχει συμπέρασμα; Φυσικά υπάρχει.

Συνεχίστε να σκοτώνετε τη γενική παιδεία, συνεχίστε να υποτιμάτε τον πανεπιστημιακό άνθρωπο για χάρη του μονοδιάστατου ευνούχου, υποτιμήστε την αξία της ιστορίας, τη φιλοσοφίας, της κοινωνιολογίας, της τέχνης και της λογοτεχνίας, και θα ‘χετε μια γενιά σπουδαίων ανεγκέφαλων.
Μόνο που, οι δημοκρατίες απαιτούν ανθρώπους με πολιτική σκέψη, κι όσο αυτή υποτιμάται, τόσο πιο κοντά θα φτάνουμε στη δυστοπική επέλαση της εξειδικευμένης ηλιθιότητας.

Ο Ίλον Μασκ θα μπορεί επάξια τότε, να βλέπει τ’ όνομά του πλάι σ’ αυτά του Περικλή, του Ντιντερό, του Μαρξ και του Μαξ Βέμπερ. Κι όλους αυτούς τους γίγαντες της σκέψης θα τους έχει κερδίσει τελεσίδικα, μ’ ηλεκτροκίνητη βλακεία…

Τελευταία άρθρα:

  • Εννιά μήνες με αναστολή για τα μέλη του Ρουβίκωνα
    Θέματα

    Εννιά μήνες με αναστολή για τα μέλη του Ρουβίκωνα

    Τα μέλη του Ρουβίκωνα καταδικάστηκαν σε 9 μήνες με αναστολή για τη (δίκαιη) διαμαρτυρία τους μπροστά από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Η ζωή στο χέρι μας, ζωή από τα χέρια μας
    Απόψεις

    Η ζωή στο χέρι μας, ζωή από τα χέρια μας

    Κι έτσι σηκώθηκα. Σηκώθηκα από τη θέση μου. Σηκώθηκα από το «κι εδώ καλά είναι». Και μαζί σηκώθηκε και το ανάστημα μου. Εξακολουθώ να είμαι το ίδιο μικρός, αλλά καμιά φορά νιώθω μεγάλος. Κι αυτό, δε σου το προσφέρει καμιά βόλεψη.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Πετάμε κι όπου βγει; Πώς έχουμε αποφύγει «εναέρια Τέμπη»
    Θέματα

    Πετάμε κι όπου βγει; Πώς έχουμε αποφύγει «εναέρια Τέμπη»

    Τι συμβαίνει στην εναέρια κυκλοφορία; Γιατί φωνάζουν οι ελεγκτές της; Τι θα κάνει το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε; Και τελικά κινδυνεύουμε όταν παίρνουμε αεροπλάνο για να μετακινηθούμε;
    Διαβάστε περισσότερα
  • Όχι, κύριε Δένδια, όχι. Δεν θα εθιστούμε στο φέρετρο!
    Απόψεις

    Όχι, κύριε Δένδια, όχι. Δεν θα εθιστούμε στο φέρετρο!

    Το ξαναγράφω, το φωνάζω, το τονίζω, το χαράζω στην πλάκα κι αν χρειαστεί στο πετσί μου: Όχι, κύριε Δένδια, όχι, χίλιες φορές όχι. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα που αρνείται να μεταβολίσει τα φέρετρα με τις σημαίες, δεν είναι σύμπτωμα. Είναι κατάκτηση!
    Διαβάστε περισσότερα
  • Μαζί και εγώ
    Ματιές

    Μαζί και εγώ

    Από πολύ μικρή ηλικία πήγαινα στο γήπεδο με τον πατέρα μου. Με άφηνε πάντα να φωνάζω τα συνθήματα της ομάδας μας, όσες ακατάλληλες λέξεις κι αν είχαν. Εκείνη την μέρα όμως ήταν εντελώς διαφορετικό το σκηνικό. Ήμουν 9 χρονών.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Η εργασιακή ζούγκλα ή αλλιώς «Rihanna αγάπη μου, έλα πάρε με από δω»! 
    Ματιές

    Η εργασιακή ζούγκλα ή αλλιώς «Rihanna αγάπη μου, έλα πάρε με από δω»! 

    «Work, work, work, work, work, work…» μας τραγουδάει η Rihanna από το μακρινό 2016. Εκείνη αναφέρεται στην προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει κάποιος για να κάνει μια ερωτική σχέση να λειτουργήσει, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει και την επιθυμία της για ανεξαρτησία. Παρότι φαινομενικά μιλά για μια ερωτική σχέση, εγώ το εκλαμβάνω ως έναν ύμνο στην κούραση, τη μονοτονία και την επανάληψη που πολλές φορές ζούμε.
    Διαβάστε περισσότερα