Να τελειώνουμε: δεν είμαστε Ευρώπη, κύριε Μητσοτάκη. Και η κοινή λογική της δημοκρατικής εκλογής, επιτάσσει: πρώτα να προσφερθούν οι ευρωπαϊκές συνθήκες (στα μέτρα του δυνατού), κι έπειτα ν’ απαιτηθούν οι ευρωπαϊκές θυσίες.
Στόχος του υπουργείου εργασίας θα έπρεπε να είναι οι οκτώ ώρες δουλειάς να γίνουν τέσσερις. Να γίνουν έξι. Πάντως όχι δεκατρείς!
Κάψτε ό,τι καίγεται, κάψτε ό,τι γίνεται κι ο,τι δεν γίνεται, κι ύστερα μην ξεχάσετε την τελευταία χάρη στο Σαραμάγκου…
Η κυρία Βούλτεψη ψήφισε επιστολικά καθώς (δικά της λόγια) “είχε κι άλλες δουλειές να κάνει”. Αλλά πληρώνεται γι’ αυτό…
Δεν έχω ψευδαισθήσεις, ξενοδοχείο είμαστε. Όμως, τουλάχιστον, τι ξενοδοχείο, υπουργέ μου;
Όχι, το να σταθείς απέναντι σε μια εθνοκάθαρση δεν σε κάνει αντισημίτη. Απλώς εκθέτει τη γλωσσική αμάθεια ή την κουτοπονηριά εκείνου που σε κατηγορεί γι’ αυτό.
Ο φεμινισμός περιλαμβάνει όλες τις γυναίκες. Για την ακρίβεια περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους που βιώνουν πατριαρχική καταπίεση.
Τι προσόντα ζητάς από έναν υπουργό μετανάστευσης;
Αυτοί οι άνθρωποι ζουν με τον πιο εφιαλτικό τρόπο τ’ όνειρο του μέσου μικροαστού.