Νίκος Πλακιάς: «Την Παρασκευή, δύο χρόνια μετά, θα πάρουν όλοι το μήνυμα, για το τι είναι τα Τέμπη»

«Οι τάφοι δεν έχουν κλείσει. Θα κλείσουν μόνο όταν θα πούμε εμείς, όταν θα πάμε και θα έχουμε την ψυχή μας καθαρή, και θα πούμε ότι κάναμε ό,τι ήταν αδύνατο κι ό,τι ήταν δυνατό για να τιμωρήσουμε τους ενόχους».

Ο Νίκος Πλακιάς είναι ο τραγικός ήρωας μιας ιστορίας που δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε σε ταινία. Ο Νίκος που εκείνο τα βράδυ στο αμφιθέατρο στη Λάρισα, χτύπαγε το κεφάλι του στον τοίχο ουρλιάζοντας ότι έχασε τρία παιδιά. Ο Νίκος που δύο χρόνια δεν σταμάτησε να ουρλιάζει.

Το Σάββατο που μας πέρασε, του ζήτησα να μιλήσει στο Αυτοδαχειριζόμενο στέκι Λαμίας. Ο Νίκος δέχτηκε. Ο Νίκος που κατηγορήσαν για σχέση με την κυβέρνηση, για είσπραξη παχυλών συντάξεων. Για αδιανόητες χυδαιότητες. Ποιοι; Οι θύτες. Το θύμα.

Ο Νίκος που βρήκε τα οστά των παιδιών του οκτώ μήνες μετά, πεταμένα σε ένα χωράφι 12 χιλιόμετρα μακριά. Ο Νίκος που ζήτησε το Σάββατο όπως και κάθε φορά που μιλάει, να μην αφήσουμε να πάει χαμένος όλος αυτός ο αγώνας.

Διαβάστε ένα μέρος της και ακούστε όλη την ομιλία του

«Μετά από 2 χρόνια είστε ακόμη δίπλα μας. Αν μου το λέγατε πριν από δύο χρόνια, δεν θα το πίστευα ούτε εγώ. Κι όμως μαζί σας κι εμείς όλες οι οικογένειες καταφέραμε το αδιανόητο. Την Παρασκευή 28.2, δύο χρόνια μετά, θα πάρουν όλοι το μήνυμα τι είναι τα Τέμπη. Να το περιφρουρήσουμε, να μην αφήσουμε να πάει χαμένος όλος αυτός ο αγώνας.

Να είστε σίγουροι ότι η αλήθεια και το φως θα λάμψει. Δυο χρόνια μετά, από εκατοντάδες γίναμε χιλιάδες, κι από χιλιάδες εκατομμύρια. Και να θυμάστε πάντα ότι αν κάποτε σε αυτή τη χώρα θέλουμε δικαιοσύνη, αυτό πρέπει να ξεκινήσει από σας. Εμείς τα παιδιά μας τα χάσαμε. Ας γίνει όμως αυτός ο αγώνας ένας αγώνας για ένα καλύτερο αύριο, για τα δικά σας παιδιά. Να υπάρχει ευθύνη σε κάθε ένοχο, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται.

Μετά τις 26.1, με τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα και την πίεση που ασκήσατε, είδατε ότι το τελευταίο διάστημα έγιναν τόσα όσα δεν είχαν γίνει τα προηγούμενα δύο χρόνια. Μας λένε να μην λέμε τις λέξεις συγκάλυψη, έγκλημα, δολοφόνοι. Είμαι ένας πατέρας που έχασα τρία παιδιά, η ανιψιά μου ήταν σαν παιδί μου. Τα τρίδυμα. Πώς πρέπει να αντιδράσει ένας πατέρας; Δεν έχω οργή; Δεν έχω θυμό; Δεν έχω μίσος; Δεν πρέπει να κάνω τα πάντα; Συνέβη το αδιανόητο.

Όταν ξεκινήσαμε τον αγώνα όλοι οι γονείς, με τους τσακωμούς μας, με τις διαφωνίες μας, με τις διαφορετικές απόψεις. Μετά από δύο χρόνια είμαι σίγουρος ότι όλη αυτή η πολυπλοκότητα και η διαφορά χαρακτήρων και η γεωγραφική διασπορά μας οδήγησε στο να έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα. Βγήκαν οι εντάσεις, βγήκαν διαφωνίες, προσπαθούσαμε να αποδείξουμε το δίκιο, την αλήθεια πάντα και ίσως όλη αυτή η διαφωνία βοήθησε να φτάσουμε σε καλύτερα συμπεράσματα και να μαζέψουμε περισσότερες αποδείξεις για την υπόθεσή μας.

Γιατί ενοχλεί η λέξη συγκάλυψη; Δεν θα σας πω εγώ για συγκρούσεις, για φωτιές, για φορτία. Αυτά θα τα πουν οι ειδικοί όταν έρθει η ώρα. Θα σας πω μόνο ένα: εγώ τα παιδιά μου τα έχασα όταν τα έβαλα στο τρένο. Γιατί τα έβαλα σε ένα τρένο που δεν πληρούσε κανένα πρωτόκολλο ασφαλείας. Σε ένα κινούμενο φέρετρο. Σε αυτό το κινούμενο φέρετρο που κουνούσε ο Καραμανλής οκτώ μέρες πριν τα χαρτιά και έλεγε ότι είναι το πιο ασφαλές μέσο. Ήταν το πιο θανατηφόρο μέσο. Γιατί δεν μας προστάτευσαν; Βάλαμε τα παιδιά μας μέσα και τα οδηγήσαμε στη σφαγή, στο εκτελεστικό απόσπασμα. Έτσι νιώθω εγώ.

Όλοι γνώριζαν τι γινόταν στα τρένα. Υπομνήματα δεκάδες στα συρτάρια των Υπουργών. Υπουργοί, Υφυπουργοί τα τελευταία δέκα χρόνια αδιάφοροι. Συμβάσεις; Φάγανε εκατομμύρια ευρώ. Δεν μπορούσαν να δώσουν ούτε 80.000 ευρώ για να φτιάξουν τοπική τηλεδιοίκηση; Και δώσαν 800.000 ευρώ ξαφνικά μετά το δυστύχημα για να μπαζώσουν – ξεμπαζώσουν και να πετάξουν τα παιδιά μας 12 χιλιόμετρα μακριά.

Πώς να μην έχω οργή; 80.000 και δεν θα ήμουν εδώ, αλλά δώσαν 800.000 ευρώ σε ένα βράδυ μέσα για να συγκαλύψουν στο πολιτικό, στο επικοινωνιακό, στο όποιο επίπεδο. Γιατί λοιπόν τους ενοχλεί η λέξη συγκάλυψη και η λέξη δολοφόνοι;

Είμαστε 55 οικογένειες με τους νομικούς μας σταθερά εκεί. Να είστε σίγουροι ότι τα Τέμπη αργά ή γρήγορα θα αφήσουν το αποτύπωμά τους και σε ποινικό επίπεδο, ακόμη και σε πολιτικούς.

Είμαστε σε επαφή και με δικηγόρους του εξωτερικού, σε περίπτωση που δούμε κάποια κακοδικία ή αν δεν σταματήσει αυτό το αστείο με τα πλημμελήματα. Δεν είναι δυνατόν να είναι πλημμέλημα η βεβήλωση νεκρών, που βρήκα εγώ τα οστά των παιδιών μου 8 μήνες μετά πεταμένα σε ένα χωράφι 12 χ.λ.μ πέρα. Αν δεν είναι αυτό κακούργημα, τότε τι είναι;

Αν δούμε ότι δεν αποδοθούν ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα, θα στραφούμε και έξω. Εκεί όμως δεν μπορούμε να δικάσουμε πρόσωπα, εκεί θα δικάσουμε το οικονομικό έγκλημα. Εκεί θα μπορέσουμε να αναδείξουμε τη λέξη δόλος. Άλλη μια λέξη που δεν θέλουν να ακούσουν. Αν δεν ήταν δόλος όλα αυτά που έγιναν πριν και μετά το έγκλημα, τότε τι είναι δόλος; Θα κάνουμε τα πάντα. Πρώτα όμως θα εμπιστευτούμε την ελληνική δικαιοσύνη.

Εγώ προσωπικά δεν θα το αφήσω ποτέ, θα τους γίνω ένα αγκάθι στα πλευρά. Θα τους γίνω μια καυτή ανάσα στο σβέρκο. Έχασα δύο παιδιά, έχασα όλη τη ζωή μου. Δεν έχω πλέον ζωή. Έχω ένα ακόμη παιδί και τη γυναίκα μου, έχω φίλους, έχω όλους εσάς δίπλα μου. Δεν έχω να φοβηθώ κάτι. Θέλω μόνο να δικαιωθούν τα παιδιά μου.

Και τώρα που σας μιλάω, οι τάφοι των κοριτσιών μου είναι ανοιχτοί. Ντρέπομαι να πάω να ανάψω κερί στον τάφο των κοριτσιών μου, γιατί ακόμη αισθάνομαι ότι δεν έχω εκπληρώσει το χρέος μου απέναντι τους. Λυπάμαι, φορτίζομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Οι τάφοι των παιδιών μας και όλων των συγγενών μας δεν έχουν κλείσει. Θα κλείσουν μόνο όταν θα πούμε εμείς, όταν θα πάμε και θα έχουμε την ψυχή μας καθαρή, και θα πούμε ότι κάναμε ό,τι ήταν αδύνατο κι ό,τι ήταν δυνατό κι ότι περνούσε από το χέρι μας για να καταφέρουμε να τιμωρήσουμε τους ενόχους».

Ο Νίκος Πλακιάς μίλησε στην εκδήλωση «Δύο χρόνια Τέμπη-Το προαναγγελθέν κρατικό έγκλημα» στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στη Λαμία.

Φωτογραφία: Μαρία Γαλάτη

Διαβάστε επίσης:

Εφιάλτης σε πίξελ

Τέμπη: «23.08 σε ρώτησα τι κάνεις. Και μου είπες ότι έτρωγες γλυκάκι, χαρούμενος. Κι εγώ κοιμήθηκα. Και μετά, άλλαξαν τα πάντα»

Ο Γιάννης Τζοβάρας είναι ένας απο τους 57. Για εκείνην ήταν ο ένας. Ο πολύτιμός της.

Τελευταία άρθρα:

  • Το coming out που δε σου χρωστάω
    Ματιές

    Το coming out που δε σου χρωστάω

    Αλλά το coming out, το να ανοίξω την καρδιά μου, δεν είναι για σένα. Είναι για μένα. Είναι για τη δική μου ηρεμία κι ελευθερία. Δεν χρειάζομαι την έγκριση σου, αλλά χρειάζομαι τη δυνατότητα να είμαι αυτός που είμαι, χωρίς να φοβάμαι. Χρειάζομαι το χώρο να λάμψω με όλα μου τα χρώματα, ακόμα κι αν εσύ αναγνωρίζεις μόνο το γκρι.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Πάνος Ρούτσι: Ο πατέρας που τα έβαλε με το κράτος και το νίκησε είναι σαφής – «Δεν υπάρχει ψήφισμα που να μπορεί να σβήσει τη μνήμη»
    Διάφορα

    Πάνος Ρούτσι: Ο πατέρας που τα έβαλε με το κράτος και το νίκησε είναι σαφής – «Δεν υπάρχει ψήφισμα που να μπορεί να σβήσει τη μνήμη»

    «Τα παιδιά των Τεμπών δεν διάλεξαν να φύγουν, τους στέρησαν τη ζωή μέσα σε ένα σύστημα που τους πρόδωσε. Αν ενοχλούν τα ονόματά τους στην πλατεία, τότε δεν ενοχλεί η πράξη· ενοχλεί η αλήθεια που θυμίζουν. Κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να θυμόμαστε και να πενθούμε. Η μνήμη των παιδιών μας δεν σβήνει και δεν θα σβήσει ποτέ».
    Διαβάστε περισσότερα
  • Θα κρατήσουν οι χοροί, όσα στέκια και ν’ αλλάξουμε…
    Culture

    Θα κρατήσουν οι χοροί, όσα στέκια και ν’ αλλάξουμε…

    Ο Σαββόπουλος ήταν πολλά. Όμως αν κάτι αφήνει ο καθένας πίσω του, πρώτα και κύρια, ο Σαββόπουλος αφήνει το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Γιατί αυτός ήταν, κι αυτό ήταν: το ελληνικό τραγούδι.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Πάρις Λαυτσής: «Άλλο ένα μίλι για τα παιδιά στη Γάζα – Άλλο ένα μίλι για όλους τους ανθρώπους που μας κοιτάνε εκεί πίσω»
    Θέματα

    Πάρις Λαυτσής: «Άλλο ένα μίλι για τα παιδιά στη Γάζα – Άλλο ένα μίλι για όλους τους ανθρώπους που μας κοιτάνε εκεί πίσω»

    Ο Πάρις Λαυτσής διηγήθηκε στο TheUntold μια ιστορία αντίστασης, αλληλεγγύης και πίστης στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μέσα από το ταξίδι του Global Sumud Flotilla προς τη Γάζα.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Έχω ένα φίλο, καλό παιδί…
    Απόψεις

    Έχω ένα φίλο, καλό παιδί…

    Έχω ένα φίλο, ιδεολόγο, αριστερό, καλό παιδί. Δεν του αρέσει η βία, την καταδικάζει a priori αλλιώς θα γίνουμε όλοι θηρία, λέει.
    Διαβάστε περισσότερα
  • Στήλη Άλατος: Μην μιλάτε σε αγνώστους
    Απόψεις

    Στήλη Άλατος: Μην μιλάτε σε αγνώστους

    Αν θες να διαδηλώσεις, κάντο από μακριά. Να φύγετε, να πάτε αλλού να διαδηλώσετε. Σε γνωστούς, όχι αγνώστους.
    Διαβάστε περισσότερα