Προβολή του «ΤΕΜΠΗ: THE UNTOLD STORY» στον πολιτικό χώρο του Διαρκή Αγώνα για Ταξική Απελευθέρωση (Φωτορεπορτάζ – 29/11/25)
Στη συζήτηση πριν από την προβολή, ήταν μαζί μου ο Πάνος Ρούτσι, ο ταξικός ήρωας και πατέρας του δολοφονημένου Ντένις. Το Untold εκπροσωπούσαν οι Σοφοκλής Αρχοντάκης και Μαρία Κεφαλά. Η δική μου μεριά, είναι η οπτική που προσπαθώ μήνες να πετάξω από πάνω μου, αλλά θα με κυνηγά τουλάχιστον μέχρι οι φωνές του εγκλήματος να σταματήσουν να στοιχειώνουν τόσο εμένα όσο και την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία. Επιζών, πολυτραυματίας, ζωντανός νεκρός για ένα σύστημα που μάλλον θα με προτιμούσε νεκρό.
Ένατη προβολή για το «ΤΕΜΠΗ: ΤΗΕ UNTOLD STORY». Τέταρτη προβολή στην οποία έχω την τιμή και την αμήχανη χαρά να λάβω μέρος. Αμήχανη, γιατί, όσο κι αν έχω αγαπήσει τα παιδιά, όσο κι αν έχω αγαπήσει το μέσο, όσο κι αν έχω νιώσει κι έχω γίνει μέρος του σκοπού τους, ο λόγος που μας έφερε κοντά εξακολουθεί να είναι σκοτεινός. Εξακολουθεί να είναι ένα βαθύ κι ανεπούλωτο συλλογικό τραύμα, όπως μαρτυρούν τα πρόσωπα όσων έρχονται να μας ακούσουν.
Η ένατη προβολή του ντοκιμαντέρ έγινε το Σάββατο 29/11/25 στον πολιτικό χώρο του Διαρκή Αγώνα για Ταξική Απελευθέρωση στα Εξάρχεια, μιας περιοχής σύμβολο που, μήνα το μήνα, με κάνει όλο και πιο δικό της άνθρωπο.
Στη συζήτηση πριν από την προβολή, ήταν μαζί μου ο Πάνος Ρούτσι, ο ταξικός ήρωας και πατέρας του δολοφονημένου Ντένις. Το Untold εκπροσωπούσαν οι Σοφοκλής Αρχοντάκης και Μαρία Κεφαλά. Η δική μου μεριά, είναι η οπτική που προσπαθώ μήνες να πετάξω από πάνω μου, αλλά θα με κυνηγά τουλάχιστον μέχρι οι φωνές του εγκλήματος να σταματήσουν να στοιχειώνουν τόσο εμένα όσο και την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία. Επιζών, πολυτραυματίας, ζωντανός νεκρός για ένα σύστημα που μάλλον θα με προτιμούσε νεκρό.
Όσο περνά ο καιρός, ο κόσμος διψά να μάθει τρόπους να βοηθήσει τον αγώνα μας. Συνειδητοποιώ ότι γίνεται σιγά, αλλά σταθερά, η σύνδεση ανάμεσα σε όλες τις κρατικές δολοφονίες, τα «σκάνδαλα», τη «διαφθορά», πράγματα που είναι η κανονικότητα του συστήματος, ο κανόνας του. Όχι οι εξαιρέσεις του, όχι «μεμονωμένα περιστατικά».
Όσες ακόμα προβολές χρειαστούν. Όσες ακόμα συζητήσεις. Όσες ακόμα ομιλίες. Όσες ακόμα πορείες. Μέχρι να πάρουμε την απόφαση. Μέχρι να χαμπαριάσουμε τη δύναμή μας. Μέχρι να σταματήσουμε να ψάχνουμε νέους «από πάνω».
Φωτορεπορτάζ: Μαρία Γαλάτη

















Διαβάστε επίσης:







