«Οι τάφοι δεν έχουν κλείσει. Θα κλείσουν μόνο όταν θα πούμε εμείς, όταν θα πάμε και θα έχουμε την ψυχή μας καθαρή, και θα πούμε ότι κάναμε ό,τι ήταν αδύνατο κι ό,τι ήταν δυνατό για να τιμωρήσουμε τους ενόχους».
Το δικαστήριο οφείλει ν’ αναζητά κίνητρο. Η κοινωνία όχι. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν μπορεί να ρωτάει: Τι λόγο έχω να μην είμαι τίμια…
Θάψτε τα τσεκούρια. Αχρείοι, θρασείς και υποκριτές. Καμιά φορά είναι προτιμότερη η σιωπή. Τουλάχιστον ως ένδειξη σεβασμού. Στους νεκρούς. Στα πεταμένα λείψανά τους στο Κουλούρι και στον Πηνειό.
Η «ζούγκλα» όπως αποκαλείτε πρωθυπουργέ την κοινωνία, βλέπει διακρίνει και κατανοεί με απόλυτη ακρίβεια τι κάνετε. Και απαιτεί με αξιοπρέπεια και δύναμη, τη δικαίωση.
Από Εγγυητής της Δημοκρατίας σε εγγυητή της Νέας Δημοκρατίας
Οι άνθρωποι των Τεμπών. Τους ζητήσαμε να μας πουν τι θα έλεγαν, τι θα έκαναν αν είχαν την ευκαιρία να έχουν τον πρωθυπουργό σήμερα μπροστά τους. Μας απάντησαν.
Το τραύμα της δολοφονίας στα Τέμπη έχει μεταμορφωθεί σε ένα υποσύνολο τραυμάτων που αθροιστικά διογκώνονται. *της Βάλιας Τσιριγώτη