Σήμερα θα σας πω μια ιστορία. Μία ακόμη. Θα είναι απόλυτα υποκειμενική μα εντελώς αληθινή. Όπως όλες οι ιστορίες που αξίζει να λέγονται.

Παρακολουθώ τη δράση του Ρουβικώνα από όταν ξεκίνησε.Στην αρχή -θα είμαι ειλικρινής- καχύποπτα και κάπως υπεροπτικά: «Τα παιδιά με τα μαύρα, που πετάνε μπογιές». Μάλιστα. «Πολύ επαναστατικό»… σκεφτόμουν.

Μέχρι που είδα τα κορίτσια και τα αγόρια να χτίζουν το εξής εξωφρενικά έξυπνο και εντελώς αποτελεσματικό: Να επεμβαίνουν όπου χτυπάει η καρδιά της κοινωνίας. Τους είδα όπου θα ήθελα να είμαι. Στον γιατρό που παίρνει φακελάκια. Στον εργοδότη που κλέβει. Στον δικηγόρο που συμπράττει. Στον δημοσιογράφο που παραπληροφορεί. Στον πολιτικό που συγκαλύπτει. Το χάζευα αυτό και ασφαλώς το ζήλευα.

Δεν ήταν και άσχημο σωστά; Αφού το κράτος δεν αντιδρούσε, η δικαιοσύνη δεν επενέβαινε, η εξουσία μεθόδευε, η αστυνομία κάλυπτε, η δημοσιογραφία χειραγωγούσε, ήταν μια κάποια δικαίωση. Ασφαλώς όχι λύση, αλλά σίγουρα δικαίωση. Αυτό το συναίσθημα της ανακούφισης; Της  απόδοσης ενός είδους δικαιοσύνης; Αυτό.

Ο φόβος και η απάντηση της εξουσίας

Στην πορεία η θέση και η δράση του Ρουβίκωνα άλλαξε. Δεν ξέρω αν το επιδίωξαν ή προέκυψε. Αλλά σίγουρα άλλαξε και αυτό επιβεβαιώθηκε από την απάντηση της εξουσίας.

Καθώς απάντησε με τον φωτογραφικό νόμο Φλωρίδη, όπου 15 άνθρωποί του αντιμετωπίζουν διώξεις που συνθέτουν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, ώστε ο Ρουβίκωνας να δικαστεί και πιθανώς καταδικαστεί ως εγκληματική οργάνωση. Χωρίς δικαίωμα αναστολής για τα μέλη του.

Η δικογραφία της αναρχικής συλλογικότητας, που συντάχτηκε τον Δεκέμβρη του 2023 και έχει αποσταλεί στην Εισαγγελία προκειμένου να μελετηθεί και να αποφασιστεί αν θα ασκηθούν ποινικές διώξεις ή όχι, σχηματίστηκε από την κρατική ασφάλεια και συγκεκριμένα από ειδική ομάδα αστυνομικών του τμήματος Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, που συστάθηκε αποκλειστικά γι’ αυτό.

Όπως αναφέρεται στη δικογραφία, στην οποία ο όρος «αναρχική ιδεολογία» επαναλαμβάνεται συνεχώς, «η οργάνωση προκειμένου να κερδίσει τη συμπάθεια του κόσμου και να προσελκύσει νέα μέλη έχει ως πυλώνα του στρατηγικού της πλάνου την ανάδειξη ενός προφίλ κοινωνικού τιμωρού της διαβρωμένης καθεστηκυίας τάξης». Σε άλλο σημείο γράφεται πως «η πολυετής δραστηριότητα των μελών της εκτρέπεται των ορίων μεμονωμένων περιστατικών και υπονομεύει την αυθεντία του κράτους δικαίου, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη».

«Την αυθεντία του κράτους δικαίου». Μάλιστα. Η εξουσία φοβήθηκε. Το «προφίλ κοινωνικού τιμωρού της διαβρωμένης καθεστηκυίας τάξης». Μα γιατί φοβήθηκε η εξουσία; Τι έχει να φοβηθεί ολόκληρο κράτος και παρακράτος από μια αναρχική συλλογικότητα;

Είναι πολύ – πολύ απλό. Ο Ρουβικώνας άκουσε την κοινωνία. Πήγε στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στις μεγάλες εταιρείες. Μάζεψε εκατοντάδες φορές βοήθεια, έσβησε δεκάδες φωτιές, καθάρισε δεκάδες σπίτια στις πλημύρες. Πήγε παντού. Τον ευχαρίστησε μέχρι και η εκκλησία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, έδωσε και τη χαριστική βολή. Βάζοντας τα Τέμπη στο κέντρο του. Και κάνοντας αυτό που μια ολόκληρη η κοινωνία θα ήθελε. Μπήκε στη Βουλή.

Ο Ρουβίκωνας μπήκε στη Βουλή

Υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτό που έκανε ο Ρουβίκωνας στη Βουλή; Αμέ. Το ότι αυτή η ερώτηση δεν είναι μια περιθωριακή, ριζοσπαστική και αντιδραστική σκέψη – ερώτηση. Ήρθε και κούμπωσε με την συνολική πεποίθηση της κοινωνίας.

Γιατί εκεί και από εκεί γεννήθηκε ο Ρουβίκωνας. Και εκεί λογοδοτεί.  Αν αύριο έκαναν μια δημοσκόπηση για τη σημερινή -και όχι μόνο- δράση της συλλογικότητας τι λέτε θα προέκυπτε; Προφανώς αυτό που ξέρουμε όλοι.

Ότι δύο ολόκληρα χρόνια τα Τέμπη -που συνοψίσανε με τον πιο άθλιο και τρομακτικό τρόπο την ποιότητα του κράτους που ζούμε- μπαζώθηκαν.

Όπως οι ζωές μας. Και επειδή δεν περιμένουμε τίποτα και από κανέναν πολιτικό -που ξυπνήσαν -ω! τι σύμπτωση- όλοι μαζί στις 27 Γενάρη, καθώς έτριξαν συνολικά οι καρέκλες τους, η δράση, οι δράσεις του Ρουβίκωνα έχουν -και θα αποτυπωνόταν- την στήριξη της κοινωνίας. Γιατί έχουν συνέπεια, αποφασιστικότητα, σταθερότητα, τόλμη, τιμιότητα και κυρίως γιατί δεν περιμένουν τίποτα, δεν ελέγχονται από κανέναν και δεν φοβούνται τίποτα. Και ποιοι δεν τα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά;  Οι πολιτικοί.

Τα Τέμπη στο κέντρο του Ρουβίκωνα- Δυο χρόνια δράσεις

3. 03. 2023. Παρέμβαση στο σπίτι του Χρήστου Βίνη, διευθύνοντα συμβούλου και προέδρου Δ.Σ. του ΕΡΓΟΣΕ

• «Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Το μακελειό στα Τέμπη δεν ήταν άλλη μια κακιά στιγμή, είναι ένα έγκλημα που διαπράττει από κοινού το κράτος με το ιδιωτικό κεφάλαιο αυτή τη φορά πάνω στον πολύπαθο τομέα των σιδηροδρόμων. Είναι υπεύθυνες όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις που κυρίως την τελευταία εικοσαετία, είχαν υπό τη διαχείριση τους το σιδηροδρομικό δίκτυο και πανηγύριζαν για το ξεπούλημα του σε ιδιώτες επενδυτές. Δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τα πραγματικά προβλήματα και απαξίωσαν τις υποδομές με σκοπό να ανοίξει ο δρόμος για την είσοδο εργολάβων. Αρχικά κατακερματίστηκε ο ΟΣΕ σε μικρότερες θυγατρικές εταιρίες, έγινε διαχωρισμός του έργου του σε υποδομή και εκμετάλλευση και ξεκίνησε η μερική ιδιωτικοποίηση του, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στην πιο πρόσφατη ιστορία της υπόθεσης των σιδηροδρόμων, το 2017 η κυβέρνηση σύριζα πούλησε τον ΟΣΕ στην Hellenic Train του ιταλικού ομίλου. Το έργο της απαξίωσης το συνέχισε και η κυβέρνηση ΝΔ που ακολούθησε: Το 2019 ο τότε υπ. Μεταφορών Χατζηδάκης διαφήμιζε την «εξυγίανση» του ΟΣΕ που σήμαινε περαιτέρω άνοιγμα του πεδίου κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους, αλλά καμία βελτίωση στην ποιότητα και την ασφάλεια των δρομολογίων για τους επιβάτες. Το ταμείο της εταιρίας πήγαινε στον ιδιώτη, το πανάκριβο κόστος της συντήρησης όμως παρέμεινε στα χέρια του ελληνικού δημοσίου, με άλλα λόγια τις πλάτες των φορολογούμενων. Παρά τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους οργάνων για τα χάλια του δικτύου και των συστημάτων ασφαλείας, οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς δεν ανταποκρίνονταν κατηγορώντας κι από πάνω τα σωματεία για μικροπολιτική και «γκρίνια». Στις 15 Φεβρουαρίου 2023, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν τήρησε τις υποχρεώσεις της για την συντήρηση της σιδηροδρομικής υποδομής · ενώ ταυτόχρονα η ίδια η ΕΕ για χρόνια ενορχηστρώνει το παιχνίδι της απόλυτης ιδιωτικοποίησης των δημοσίων αγαθών αγκαλιά με την ντόπια και τη διεθνή εξουσία. Δεκαπέντε ημέρες μετά δεκάδες άνθρωποι στη πλειονότητα τους νέοι ηλικίας 20-30 ετών σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή ακόμη αγνοούνται ταξιδεύοντας με ένα από τα ασφαλέστερα μέσα μαζικής μεταφοράς που υποτίθεται ότι είναι τα τρένα. Σήμερα μετά από 57 μέχρι στιγμής νεκρούς –αριθμός που πρόκειται να αυξηθεί- και δεκάδες τραυματίες, προσπαθούν να μετακυλήσουν το βάρος της ευθύνης σε έναν άνθρωπο, στο ανθρώπινο λάθος, στη μοίρα που έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Όμως είναι έγκλημα και μοιάζει προμελετημένο. Οι υπεύθυνοι των δολοφονιών τόσων ανθρώπων έχουν ονοματεπώνυμα. Και ένας από αυτούς, ο Χρήστος Βίνης, διευθύνοντας σύμβουλος και πρόεδρος Δ.Σ. του ΕΡΓΟΣΕ, που παρά τις προειδοποιήσεις και τις καταγγελίες για ελλιπή σηματοδότηση και μέτρα ασφαλείας, κάτι που οδήγησε και σε παραίτηση τον προηγούμενο διευθύνοντα σύμβουλο, δεν έκανε τίποτα.Η αντικρατική διαδήλωση οργής που καλέστηκε σαν πρώτη αντανακλαστική αντίδραση, και πλαισιώθηκε από χιλιάδες ανθρώπους τη 1η Μαρτίου, χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ με χημικά. Αυτή είναι η ουσία του κράτους, που απαξιώνει και υποτιμά όποιον αποκαλύπτει τα εγκληματικά κενά του, εξοντώνει χτυπάει και φυλακίζει όποιον διαδηλώνει εναντίον του. Δεν περιμένουμε να μάθουμε το πόρισμα της έρευνας για τις συνθήκες του «ατυχήματος» από αυτούς που ευθύνονται για αυτό. Ξέρουμε το γιατί, ξέρουμε ποιοι. Βάζουν δικούς τους να ερευνούν για τα εγκλήματά τους, χρησιμοποιούν τα ξεπουλημένα ΜΜΕ για να περάσουν το αφήγημά τους. Για όλους αυτούς έχει «ακαταδίωκτο» και «ασυλία» για μας έχει φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Κανένα έγκλημα δε θα μείνει αναπάντητο. Τα κέρδη τους, οι νεκροί μας».

4. 03. 2023 Παρέμβαση στο Υπουργείο Υποδομών & Μεταφορών.

7. 03. 2023 Παρέμβαση στο σπίτι του μέχρι πρότινος προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου του ΟΣΕ, Σπύρου Πατέρα, πίσω από το Μέγαρο Μαξίμου.

11. 03. 2023  Ρουβίκωνας: Επίθεση στα γραφεία της Hellenic Train.

• «Γιατί συνέβη, πώς θα πληρώσει αυτός που φταίει, πως δεν θα ξανασυμβεί. Αυτά είναι τα τρία ερωτήματα που αφορούν το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη και που αν δεν απαντηθούν, οι 57 έως τώρα δολοφονημένοι δεν θα είναι τα θύματα, θα είναι τα πρώτα θύματα. Και δεν φτάνει να απαντηθούν. Πρέπει και οι απαντήσεις να δημιουργήσουν πράξη. Να αλλάξουν πράγματα. Αυτοί που φταίνε πρέπει να έχουν συνέπειες. Το μέλλον πρέπει να εξασφαλιστεί.Τους σιδηρόδρομους τους ελέγχει το κράτος και το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο την βιτρίνα και τα κέρδη, το κράτος ως συνήθως, τις υποδομές και τα κόστη. Από την μία, η Ιταλική εταιρεία που της έκαναν δώρο δημόσιο πλούτο δισεκατομμυρίων, αλλά και οι γνωστές διαπλεκόμενες εταιρείες σε όλα τα δημόσια έργα, πχ Άκτωρ. Από την άλλη, ο κρατικός μηχανισμός, η κυβέρνηση, οι πολιτικοί, τα κόμματα. Όλοι αυτοί, έβγαλαν κέρδη και διαχειρίστηκαν χρήματα που έχουν προέλθει από τον μισθό, δηλαδή τη δουλειά όλων μας. Και είχαν μια δουλειά να κάνουν. Να κυκλοφορούν τα τρένα στο υποτυπώδες ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο, στην ώρα τους, με μια στοιχειώδη άνεση και να πηγαίνουν οι άνθρωποι στον προορισμό τους. Χρειάστηκε η δολοφονία στα Τέμπη για να πληροφορηθούμε πώς έκαναν αυτή τη δουλειά. Από τη μία η εταιρεία, ο «επενδυτής», που επιδοτούνταν με 50 εκατομμύρια τον χρόνο για την «Άγονη Γραμμή»(!) Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Αυτή αγόρασε τρένα που πήγαιναν για παλιοσίδερα και μας τα παρουσίασε σαν τεχνολογικά θαύματα. Η εταιρεία που δεν ήξερε πόσοι επιβάτες είναι στο τρένο της. Η εταιρεία που πάνω από όλα, στην πιο αυτονόητη έκφραση «ατομικής» και «εταιρικής» ευθύνης δεν είπε μισή κουβέντα για την καρμανιόλα στην οποία έμπαιναν χιλιάδες αθώοι καθημερινά για δεκαετίες, ενώ καρπώνονταν τα πανάκριβα, για τα εισοδήματά μας, εισιτήρια. Κολλητά και οι άλλες εταιρείες, αυτές των αναθέσεων στα έργα ασφάλειας και δικτύου. Αυτές που πήραν τα χρήματα κι έφυγαν. Αυτό είναι το κεφάλαιο. Από την άλλη οι κυβερνήσεις, δηλαδή τα καθεστωτικά κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ που συνειδητά υποβάθμισαν τους δημόσιους σιδηρόδρομους. Ο Σύριζα που τους ιδιωτικοποίησε και λυπημένος παρακολούθησε την κατάρρευση. Η ΝΔ του Μητσοτάκη τέλος που μετέτρεψε το επάγγελμα του σταθμάρχη σε μοναδικό Θεό που οι στιγμιαίες αποφάσεις ή τα λάθη του γεμίζουν νεκροταφεία. Δίπλα, και ο σταθερός κρατικός μηχανισμός. Υποστελεχωμένος, δομικά κακοφορμισμένος βρίσκεται να πρέπει να διαχειριστεί καθήκοντα που δεν μπορεί, ειδικά όταν πρέπει να κάνει τον λατζιέρη εταιρειών. Κάπου εκεί και ένα δίκτυο διαφθοράς και ευνοιοκρατίας, με ρουσφέτια από πολιτικούς μέχρι και δουλειές με λαθρεμπόρια μετάλλων, σε ένα πιο λούμπεν επίπεδο. Αυτό είναι το κράτος. Κράτος και κεφάλαιο λοιπόν έπρεπε να λειτουργήσουν τους σιδηρόδρομους και σχεδόν δυο δεκαετίες η ασφάλειά τους επιδεινώνεται για να φτάσουμε σήμερα να λειτουργούν τρένα τεχνολογίας του 2023 με ελλιπή μέτρα ασφάλειας του 1950. Ένα είναι βέβαιο. Ότι άργησε τόσο πολύ μια τέτοια δολοφονία το οφείλουμε αποκλειστικά και μόνο στις ικανότητες και την συνείδηση των εργαζόμενων στα τρένα, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα ευθύνης. Άνθρωποι που φορτώθηκαν τέτοιο καθήκον διαχειριζόμενοι όχι καρβουνιάρηδες, αλλά το κάθε «Βέλος» των 200χλμ/ώρα επικοινωνώντας από τα κινητά τους, αξίζουν το σεβασμό όλης της κοινωνικής βάσης. Και κατά κανέναν τρόπο τα όποια περιστατικά ευνοιοκρατίας δεν αμαυρώνουν το εργατικό επίτευγμα για πάνω από μια δεκαετία να μην έχουμε Τέμπη υπό αυτές τις συνθήκες ασφάλειας. Και δεν έπαψαν να προειδοποιούν, να προσπαθούν να ενημερώσουν. Κανείς δεν άκουσε, η συνδικαλιστική φωνή είναι μια φωνή που η εξουσία θέλει να σιγήσει. Δεν τους αγνόησαν απλά, τους εξαφάνισαν μέσα από την απαξίωση και τη συκοφαντία. Σήμερα αρκετοί από αυτούς είναι νεκροί. Γιατί τελικά η στατιστική είναι αμείλικτη. Κράτος και κεφάλαιο δολοφόνησαν ξανά. Και από γύρω τα ΜΜΕ, που από τα μνημόνια και μετά είναι συγκολλητική ουσία ενός μπλοκ οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που εκφράζεται δημόσια από τη Ν.Δ., να πρέπει να αντιμετωπίσουν το πλατύ κύμα συνειδητοποίησης που προκάλεσε αυτή η δολοφονία. Την δυνατότητά της να προσφέρει οφθαλμοφανή συμπεράσματα στους πάντες. Δεν υπάρχουν προπαγάνδες για να κρύψουν τους υπεύθυνους, είναι μπροστά στα μάτια μας, αυτοί με ονόματα και διευθύνσεις που απαρτίζουν το κράτος και το κεφάλαιο. Τα ΜΜΕ δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την συνειδητοποίηση που έφερε αυτό το γεγονός. Όχι σε ένα επίπεδο γνώσης. Όλοι είδαν τους δεκάδες χιλιάδες επιπλέον νεκρούς από την διάλυση του ΕΣΥ στην πανδημία. Όλοι γνωρίζαμε. Αλλά η αμεσότητα και η διαύγεια μια τέτοιας τραγωδίας μπόρεσε να βγάλει στον δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που ένιωσαν έναν πολύ χειροπιαστό κίνδυνο. Με αυτούς που μπλέξαμε ούτε το τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε… Παλεύουν οι καθεστωτικοί παπαγάλοι να κόψουν σε μικρά κομμάτια τις ευθύνες και να χρεώσουν ένα άτομο φορτωμένο με υπεράνθρωπες απαιτήσεις. Οι κυβερνητικές ελίτ κάνουν ελιγμούς με επικοινωνιακές γραμμές, παραιτήσεις, γκάλοπ και ψεύτικα δάκρυα. Την ίδια ώρα άλλοι καθεστωτικοί πηδάνε από το καράβι και πάνε με το κύμα βλέποντας την κρίση ως ευκαιρία για το δικό τους ξέπλυμα. Διότι μην ξεχνάμε, όλα αυτά συμβαίνουν ακριβώς στην αρχή της περιόδου αναπαραγωγής της αστικής δημοκρατίας. Τις εκλογές. Κι αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα. Τα περιπλέκει για αυτούς, όχι για εμάς. Ο μοναδικός τρόπος να πληρώσουν αυτοί που φταίνε, το κράτος και το κεφάλαιο, είναι να πάρουμε εμείς την πολιτική στα χέρια μας και να τους ρίξουμε στα σκοινιά. Καλά κάνουν και φοβούνται την αντισυστημικότητα. Και ξέρουμε ποια «αντισυστημικότητα» θα σπρώξουν οι συστημικοί αν δουν ότι η κατάσταση δεν μαζεύεται. Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στον δρόμο όμως έκαναν ένα σινιάλο. Ο αέρας που πήρε το καθεστώς τα τελευταία χρόνια θα κοπεί μαχαίρι. Πεθαίνουμε χωρίς εντατικές και γιατρούς από covid, πεθαίνουμε στα τρένα χωρίς σύστημα ασφάλειας και χωρίς προσωπικό, καιγόμαστε χωρίς πυροσβέστες και μέσα, τα όσα τους πληρώνουμε «για να κάνουν τη δουλειά» πηγαίνουν σε προσλήψεις χιλιάδων αστυνομικών, στην αγορά Ραφάλ, στα κέρδη εταιρειών και βέβαια στο πανηγύρι διαφθοράς ανάμεσα στην αστική τάξη και τις πολιτικές ελίτ. Τις ελίτ που βρήκαν αυτήν τη στιγμή την ευκαιρία να ανοίξουν την ιδιωτικοποίηση του νερού και να δώσουν σε επενδυτές το ογκολογικό νοσοκομείο παίδων. Αδίστακτοι… Η απάντηση είναι στην αντισυστημικότητα. Σε αυτή που διεκδικεί την ενότητα των εργαζόμενων ανθρώπων που τους ωθεί να μην σταματούν να πιέζουν, να επιδιώξουν να ανακαταλάβουν το δημόσιο από κράτος και ιδιώτες και να το διευρύνουν. Να οργανωθούν στη δουλειά, στην γειτονιά, στην πολιτική. Αλληλέγγυα και αποφασιστικά. Γεμίζοντας δρόμους και πεζοδρόμια, έξω και μαχητικά ενάντια στις συστημικές λύσεις, χωρίς αυταπάτες και αναθέσεις αυτήν τη φορά.Αν αυτήν τη στιγμή ακούμε την εξουσία να κλαψουρίζει είναι γιατί φοβήθηκε. Φοβήθηκε τον συλλογικό θρήνο που υπονοεί μια συλλογική συνείδηση. Φοβήθηκε που τα άπλυτά της βγήκαν έτσι στη φόρα. Φοβήθηκε το σινιάλο της οργής στον δρόμο. Όταν της περάσει ο φόβος θα κάνει τα ίδια, το ξέρουμε. Γι αυτό δεν πρέπει να της περάσει. Και μόνο έτσι όχι μόνο θα πληρώσουν οι υπεύθυνοι, αλλά και θα μπορούμε να ελπίσουμε ότι θα έχουμε νοσοκομεία και γιατρούς, πυροσβέστες και πυροσβεστικά μέσα και θα μπορούμε να παίρνουμε το νυχτερινό τρένο Αθήνα-Θεσσαλονίκη χωρίς την ψυχή στο στόμα. Έτσι, οι απαντήσεις που όλη η βάση δίνει αυτή την ώρα θα γίνουν και πράξη».

18. 03. 2023  Παρέμβαση στο σπίτι του πρώην Υπουργού Μεταφορών Κώστα Καραμανλή στην Πλάκα

• «Όταν μια κυβέρνηση τα βρίσκει σκούρα, σκοντάφτει κι είναι έτοιμη να πέσει, με την κοινωνική κατακραυγή και οργή να μαίνονται, πάντα “θυσιάζεται” και κάποιος. Συνήθως, αυτός που είναι ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, ανάλογα με τη θέση του στην κυβέρνηση, και πάνω στον οποίο έχουν πέσει όλα τα φώτα. Στην περίπτωση του εγκλήματος στα Τέμπη, ο άμεσα πολιτικά υπεύθυνος, από άποψη θέσης, δεν μπορεί να ναι άλλος από τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, που με δάκρυα στα μάτια παραιτήθηκε, όχι γιατί συνειδητοποίησε το βάρος της ευθύνης, αλλά γιατί βρέθηκε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, είδε το καράβι της εξουσίας για αυτόν να χάνεται νωρίτερα από άλλους. Μην γελιόμαστε. Ο Καραμανλής, κι ο κάθε Καραμανλής, δεν είναι κανένας αποδιοπομπαίος τράγος. Είναι συνένοχος στο έγκλημα, ένα έγκλημα που οργανώνεται αργά και σταθερά χρόνια τώρα, από όλες τις κυβερνήσεις εξουσίας, από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, με την υποβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών και το προσκύνημά στο αρπακτικό ιδιωτικό κεφάλαιο. Κι είναι συνένοχος όχι γιατί πιάστηκε στη Βουλή λίγες μέρες πριν το πολύνεκρο στα Τέμπη να σκούζει για την ασφάλεια στους σιδηρόδρομους. Είναι συνένοχος, γιατί με συγκεκριμένες πράξεις του υποβάθμισε κι άλλο τις δημόσιες συγκοινωνίες και ναρκοθέτησε ακόμα περισσότερο την ασφάλεια των επιβατών, την ασφάλειά όλων μας. Ήταν αυτός, που για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, άφησε συνειδητά τρόλεϊ και λεωφορεία να σαπίζουν, που έκοψε δρομολόγια και μείωσε το προσωπικό στις συγκοινωνίες εν μέσω πανδημίας, ούτως ώστε να μπορέσει να μας πλασάρει σιγά σιγά την ιδιωτικοποίηση των ΟΑΣΑ, ΟΑΣΘ και ΗΣΑΠ, χωρίς να δίνει δεκάρα τσακίσει βέβαια για τον καθημερινό κίνδυνο με τον οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι επιβάτες, κατά πλειοψηφία από τη βάση της κοινωνίας, και οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες. Με αποτέλεσμα να έχουμε διαρκώς ατυχήματα, παραλίγο νεκρούς, αλλά και νεκρούς. Στο έγκλημα των Τεμπών, όμως, έγινε ξεκάθαρα κατανοητό από όλη την κοινωνία το εξής. Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Τελεία και παύλα. Διότι, όσο εμείς παίζαμε τη ζωή μας κορώνα-γράμματα μπαίνοντας στα τρένα, τα παράσιτα των εταιρειών πλούτιζαν και συνεχίζουν να πλουτίζουν. Μια χαρά όλα αυτά τα χρόνια η Hellenic Train τσέπωνε κέρδη από εισιτήρια και την κρατική επιδότηση 50 εκατομμυρίων, έχοντας λανσάρει στην Ελλάδα τρένα τα οποία στην Ελβετία είχαν αποσυρθεί, για λόγους ασφαλείας. Μια χαρά Alstom και Άκτωρ (Ελλάκτωρ), που έχουν αναλάβει το κατασκευαστικό έργο αναβάθμισης των συστημάτων ασφαλείας του ΟΣΕ, έπαιζαν το παιχνίδι των συμφερόντων τους τρενάροντας εσκεμμένα την υλοποίηση της σύμβασης, σε μια μάχη για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Μια χαρά ο Καραμανλής δίνει δωράκια ύψους 57 εκατομμυρίων στην Alstom για τη συνεπή παράδοση των έργων της γραμμής 4 του μετρό, έναν νόμο που πέρασε ο ίδιος, έναν νόμο που κάνει νόμιμη τη διαφθορά. Αυτή είναι η ουσία κράτους και κεφαλαίου, δεν είναι η εξαίρεση. Όχι το πώς θα γίνει σωστά η δουλειά. Αλλά το πώς οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ θα βγάλουν και περισσότερα στις πλάτες μας και πώς θα διατηρήσουν την εξουσία τους εις βάρος της κοινωνίας. Κι ο Καραμανλής δεν υπέπεσε σε κανένα ανθρώπινο λάθος. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Όσο βάρος και να δίνουν στην επικοινωνιακή διαχείριση του εγκλήματος, δεν σώζονται. Η κοινωνική βάση έχει συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει και έστειλε ήδη τα πρώτα μηνύματα προς την εξουσία. Και όχι εκ του ασφαλούς, αλλά στον δρόμο. Να μην περιμένουμε να βρούμε μπροστά μας άλλα Τέμπη, να απαντήσουμε με πράξεις».

22. 03. 2023  Παρέμβαση στο σπίτι του Σταύρου Θεοδωράκη στο Χαλάνδρι

• «Όποιος πιστεύει στα σοβαρά ότι εξουσία και ανθρωπιά μπορούν να συνυπάρξουν, είτε παραμένει ακόμα πολύ αφελής είτε είναι κολαούζος της εξουσίας. Και ακόμα περισσότερο, αν συνεχίζει να το πιστεύει μετά τη δολοφονία των Τεμπών. Κανένα μα κανένα τμήμα της κοινωνικής βάσης δεν πρέπει να πέφτει στην παγίδα και να αντιμετωπίζει την εξουσία, είτε του κράτους είτε του κεφαλαίου, με όρους ανθρωπιάς. Να μην νομίζει κάνεις ότι ως άνθρωποι μπορεί να κάνουν και κάποιο λάθος. Η αλήθεια είναι ότι δεν νοιάζονται για εμάς. Νοιάζονται μονάχα για τη θέση και τα κέρδη τους, και εμάς μας βλέπουν ως αριθμούς και ως υπηκόους. Και ως τέτοιοι θέλουν υποχρεωτικά να πιστέψουμε τη δική τους μοναδική “αλήθεια”, που προσπαθούν με μαεστρία να φτιάξουν, μες στη μέθη της αλαζονείας που τους δίνει η εξουσία τους, αλλά και μπρος στο φόβο που τους προξενεί η κοινωνική οργή. Γιατί μετά τα Τέμπη, η κοινωνική βάση σήκωσε κεφάλι και τη φοβήθηκαν. Γι’ αυτό και έτρεξαν σωρηδόν να γνωστά παπαγαλάκια των ΜΜΕ να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, νομίζοντας πως η κοινωνία τρώει σανό. Ό,τι έγινε στα Τέμπη, όσο κι αν κοπανιούνται, δεν ξεπλένεται κι ούτε μπορούν να κρυφτούν οι υπεύθυνοι αυτού του εγκλήματος. Κανένα κανάλι και καμία εκπομπή-πλυντήριο, όπως οι “Πρωταγωνιστές” του Θεοδωράκη, δεν μπορούν να θολώσουν πια το τοπίο και να βγάλουν καθαρούς τους υπεύθυνους του εγκλήματος των Τεμπών. Και αφού μιλάνε για τραγωδία, τα μόνα τραγικά πρόσωπα της υπόθεσης είναι οι 57 νεκροί, κι ο Μητσοτάκης κι η παρέα του οι αδίστακτοι θύτες. Γιατί δεν φτάνει που συνέβη ό,τι συνέβη, προσπαθούν κιόλας με νύχια και με δόντια να τη βγάλουν καθαρή. Κι ο Θεοδωράκης βεβαίως απλά ένας κακός, αλλά πολύ επικίνδυνος σκηνοθέτης».

3. 03. 2024 Παρέμβαση με γιγαντοπανό στο Παναθηναϊκό Στάδιο για τα Τέμπη

• «Βρισκόμαστε πλέον έναν χρόνο μετά από το έγκλημα των Τεμπών και τον θάνατο των 57. Έναν χρόνο μετά και όλος ο κόσμος της κοινωνικής βάσης γνωρίζει πολύ καλά ποιοι φταίνε, γιατί φταίνε και πως όχι απλά φταίνε, αλλά κάθε απόφασή τους πάρθηκε με δόλο, με πλήρη γνώση της κατάστασης και χωρίς να κάνουν τίποτα για κάποιο διαφορετικό αποτέλεσμα. Οι νεκροί των Τεμπών δεν ήταν μια ατυχής στιγμή. Ήταν μια προμελετημένη ζαριά κάθε φορά που αναχωρούσε ένα τραίνο. Και για αυτή τη ζαριά υπάρχουν υπεύθυνοι που αδιαφόρησαν πως για κάποιους, κάποια στιγμή, η ζαριά θα “κάτσει” ακριβώς όπως δεν πρέπει. Από την πρώτη στιγμή είδαμε κράτος και ιδιώτες (Hellenic Train) να προσπαθούν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη. Δεν τους βγήκε. Με θράσος και τσαμπουκά προσπάθησαν να συγκαλύψουν και επιβληθούν. Ούτε αυτό τους βγήκε. Και αφού τώρα βλέπουν πως όλα αυτά απέτυχαν, προσπαθούν να ενσωματωθούν στο σώμα των θρηνούντων και να νερώσουν την οργή που ξεχειλίζει. Να ξέρουν καλά πως ούτε αυτό θα πετύχει. Δεν θα πετύχει γιατί δεν ξεχνάμε πως τις αμέσως επόμενες μέρες μπάζωσαν το πεδίο της σύγκρουσης, αποκρύπτοντας στοιχεία και -όπως όλα δείχνουν- σκάνδαλα για μεταφορά εύφλεκτων υλικών που θα βοήθησαν στην ανάφλεξη βαγονιών. Πως το μαύρο κουτί του intercity βρέθηκε εννέα μήνες μετά, πλέον αχρηστευμένο. Πως κάθε επιχειρησιακό κομμάτι βρωμάει συγκάλυψη. Δεν θα πετύχει γιατί δεν ξεχνάμε πως ενώ θέλουν να παίρνουν όλες τις αποφάσεις, δεν θέλουν να αναλαμβάνουν καμία από τις ευθύνες. Ευθύνες των οποίων όλο το βάρος προσπάθησαν να μεταθέσουν στον λάθος χειρισμό ενός σταθμάρχη. Ενός ανεκπαίδευτου σταθμάρχη που φαίνεται να βρέθηκε στη θέση του από μια σειρά παρακάμψεις και ρουσφέτια του τότε υπουργού μεταφορών Κ. Καραμανλή, ο οποίος δεν έδειξε το ίδιο ενδιαφέρον στις επανειλημμένες προειδοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων πως μια τραγωδία είναι απλά θέμα χρόνου.Δεν θα πετύχει γιατί δεν ξεχνάμε την κοροϊδία της ύπαρξης συστήματος ασφαλείας και τηλεδιοίκησης, με τα δημοσιεύματα από τα καλοπληρωμένα συστημικά μέσα να αλλάζουν ανά βδομάδα, αν τελικά υπάρχει ή όχι.Δεν θα πετύχει γιατί δεν ξεχνάμε το θράσος που ξεχείλιζε ενώ εκτυλίσσονταν οι διαδικασίες της εξεταστικής επιτροπής, τόσο από τον υπουργό Κ. Καραμανλή όσο και από τον πρόεδρο Δ. Μαρκόπουλο. Μια εξεταστική επιτροπή που έληξαν κακήν κακώς όταν συνειδητοποίησαν πως δεν πάει προς το επιθυμητό αποτέλεσμα και απλά βγάζει ακόμη περισσότερα στοιχεία στο φως παρά τις προσπάθειες. Θράσος και αλαζονεία πως τίποτα δεν τους αγγίζει, κατευθυνόμενα ακόμη και προς τους γονείς των παιδιών που δολοφονήθηκαν εκείνη τη μέρα. Δεν θα πετύχει γιατί δεν ξεχνάμε πως για αυτό ακριβώς πρόκειται. Για δολοφονία. Μια ανθρωποκτονία με δόλο. Το κράτος και το κεφάλαιο μας δολοφονούν. Ως οι μεγαλύτερες εγκληματικές οργανώσεις πάνω από τα κεφάλια μας, μας λένε ξεκάθαρα πως μια επιλογή έχουμε, να συνηθίσουμε. Ε λοιπόν δεν θα συνηθίσουμε. Δικαιοσύνη θα αποδοθεί. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο.Αυτή είναι η μεγαλύτερη, διαχρονικότερη αλήθεια. Για κάθε κοινωνία που πέρασε και για κάθε κοινωνία που θα ακολουθήσει. Η μεγαλύτερη αλήθεια όπως πολύ απλά ειπώθηκε από την Μ. Καρυστιανού στην κατάθεσή της στην εξεταστική επιτροπή, μητέρα ενός εκ των θυμάτων του κρατικού εγκλήματος. Το κράτος και το κεφάλαιο θα έπρεπε να νιώθουν τυχεροί που ακόμη βρίσκονται στη θέση να επιλέξουν τον “έναν” τρόπο. Και η ιστορική πραγματικότητα ας τους είναι σύμβουλος πως τους συμφέρει να τον προτιμήσουν, αλλά δεν κρατάει για πολύ.
• ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ
• ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ
• ΚΑΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ».

3. 03. 2024 Παρέμβαση με γιγαντοπανό στο Παναθηναϊκό Στάδιο για τα Τέμπη

• «Θέλει η ΝΔ να κρυφτεί και το μαφιοζιλίκι δεν την αφήνει. Διότι η υπόθεση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών σχεδόν έναν χρόνο τώρα, πόσο μάλλον μετά και τις πιο πρόσφατες αποκαλύψεις, αλλά και την εν γένει στάση της κυβερνητικής παράταξης και των στελεχών της αποδεικνύει ότι περί αυτού πρόκειται. Μιας συντεταγμένης προσπάθειας συγκάλυψης ενός εγκλήματος με μαφιόζικους όρους, με ιθύνοντα νου την κύρια εγκληματική οργάνωση αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, την κυβέρνηση ΝΔ. Οι ευθύνες είναι πολλές, και έχουν αποδοθεί σε πολλούς, με διαφορετικό μερίδιο ευθύνης και ρόλο τόσο στο έγκλημα όσο και στην επακόλουθη συγκάλυψη ο καθένας. Καραμανλής, Τριαντόπουλος, Αγοραστός, ο ίδιο ο Μητσοτάκης, διοικητικά στελέχη του ΟΣΕ, της ΕΡΓΟΣΕ, της ΡΑΣ, η Hellenic Train. Με την κυβέρνηση, αντί να ρίχνει το άπλετο φως που υποσχόταν στην υπόθεση, να επιλέγει να ρίξει άπλετο μπάζωμα στον χώρο του εγκλήματος, 6 μέρες αφότου έγινε, αλλά και στις πολιτικές ευθύνες των υπουργών και των στελεχών της. Να δίνει εντολή να παραποιηθούν ηχητικά ντοκουμέντα από τις συνομιλίες των σταθμαρχών, σημαντικές για την εξιχνίαση της υπόθεσης. Να επιμένει ότι υπήρχε τηλεδιοίκηση, ενώ δεν υπήρχε ούτε υπάρχει αυτήν τη στιγμή, αποδίδοντας τη σύγκρουση απλά και μόνο σε ανθρώπινο λάθος. Με τον Καραμανλή να λέει ότι δεν ήξερε, τη στιγμή που έχουν βγει στη φόρα επιστολές που αποδεικνύουν πως όχι μόνο γνώριζε, αλλά εγκληματικά αμελούσε. Όπως δηλαδή θα έκανε κάθε υπουργός του ελληνικού κράτους που σέβεται τον εαυτό του. Γιατί για να είμαστε ακριβοδίκαιοι η ευθύνη γενικά για την κατάσταση που επικρατεί στις υποδομές της χώρα δεν βαραίνει αποκλειστικά και μόνο τη ΝΔ. Και δεν είναι μόνο το σιδηροδρομικό δίκτυο. Το γεγονός ότι σήμερα δεν έχουμε το κατά το δυνατόν ασφαλέστερο και επαρκές οδικό, σιδηροδρομικό και θαλάσσιο δίκτυο, δεν έχουμε πλήρως επεξεργασμένα και ολοκληρωμένα αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα και υποδομές, το γεγονός ότι πληρώνουμε διόδια για δρόμους που δεν έχουν φτιαχτεί, φόρους για δομές υγείας και σχολεία που κοντεύουν να μας πλακώσουν το κεφάλι, όλος αυτός λοιπόν ο ατελείωτος κατάλογος των συνειδητών ελλείψεων και ανεπαρκειών, βαραίνει και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν τα λέμε όλα αυτά για να διαχύσουμε τις ευθύνες και να ξελασπώσουμε έστω και λίγο την τωρινή κυβέρνηση. Ένα υβρίδιο ακροδεξιάς και νεοφιλελευθερισμού με κοτζαμπάσικες λογικές σαν τη ΝΔ, δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, δεν μπορούσε να κάνει κάτι λιγότερο ή περισσότερο. Και χέρι στα κρατικά ταμεία θα βάλει και στελέχη της θα πιάνονται με τη γίδα στην πλάτη σε κάθε λογής σκάνδαλο, και πρόσφυγες θα σκοτώνει στα σύνορα, και την κοινωνική βάση θα αποκλείει από την πρόσβαση σε δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, και τον κόσμο θα βγάζει από τα σπίτια του χέρι χέρι με τα αρπακτικά κοράκια, και όποιον αγωνίζεται θα στέλνει κατευθείαν στη φυλακή, και τους καπιταλιστές θα αφήνει να αλωνίζουν και να κερδοσκοπούν στην πλάτη μας με πρόσχημα την ακρίβεια. Θα τα κάνει, λοιπόν, όλα αυτά και δεν θα δίνει λογαριασμό. Πόσο μάλλον με την εκλογική και κοινοβουλευτική κυριαρχία του 41%, μια θλιβερή αντιπολίτευση και όλα τα συστημικά προπαγανδιστικά εργαλεία σε διατεταγμένη υπηρεσία υπέρ της. Ο μόνος λόγος που επισημαίνουμε τη συνολική ευθύνη του αστικού πολιτικού μπλοκ που έχει πάρει στα χέρια του την εξουσία είναι ο εξής απλός. Το κράτος έχει συνέχεια. Κι όσοι τώρα σηκώνουν πολύ ψηλά τον αμανέ, προσδοκώντας ενδεχομένως να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους και να εξαργυρώσουν ψήφους στις ευρωεκλογές, μας προκαλούν γέλιο και θυμό με αυτήν τους τη φαιδρή πολιτική. Δεν μπορούμε, ωστόσο, να μην δώσουμε την πρωτοκαθεδρία στην κυβέρνηση Μητσοτάκη σε επίπεδο κυνισμού και αθλιότητας, και όχι μόνο. Η παράταξη που έκανε προεκλογική εκστρατεία πάνω στα πτώματα των νεκρών στο Μάτι, έρχεται τώρα να ζητήσει και τα ρέστα και να κουνήσει το δάχτυλο κάνοντας λόγο για ‘’κομματική εκμετάλλευση της τραγωδίας των Τεμπών’’. Δεν μας ενδιαφέρει αν εργαλειοποίησε το 2019 την εγκληματική αμέλεια και του ΣΥΡΙΖΑ για το Μάτι, ούτε το ξεκατίνιασμα με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μας ενδιαφέρει ο λόγος περί ‘’κομματικής εκμετάλλευσης’’ από πλευράς ΝΔ, διότι μπορεί φαινομενικά να απευθύνεται στα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην ουσία όμως είναι ένα μήνυμα που κατευθύνεται προς τους συγγενείς των θυμάτων. Ένα μήνυμα να σιωπήσουν, ένα μήνυμα να ‘’πονέσουν βουβά’’, ένα μήνυμα να ‘’να στραφούν προς τον θεό για να βρουν λύση στο πρόβλημά τους’’. Ένα μήνυμα που συνιστά ύβρη και βεβήλωση της μνήμης των νεκρών, αλλά δείχνει παράλληλα και την ενόχληση της κυβέρνησης που δεν έχει συνηθίσει να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο και ενώπιον ενός πραγματικού κινδύνου, που δεν περίμενε να μην λειτουργήσει και σε αυτήν την περίπτωση η τακτική της λήθης. Γιατί το έγκλημα αυτό δεν ξεχάστηκε, και δεν θα ξεχαστεί. Ούτε η γελοία επιχειρηματολογία που ξεδιπλώθηκε στη βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την πρόταση μομφής, έπιασε τόπο. Μια επιχειρηματολογία που προσπάθησε από-πολιτικοποιήσει εντελώς το συμβάν, και να το υποβιβάσει στην περίπτωση ενός απλού και καθημερινού γεγονότος σε μια λογική που λέει ‘’όλοι έχουμε χάσει ανθρώπους μας, όλοι ξέρουμε από πόνο’’. Ένα γελοίο επιχείρημα που τίθεται στο προσκήνιο μαζί με το εξίσου γελοίο επιχείρημα πως η ΝΔ πολεμάται από ντόπια και ξένα συμφέροντα(!).Αλήθεια, θα μπορούσε να μας πει ανοιχτά ποια είναι αυτά τα συμφέροντα που την πολεμάνε και γιατί; Μήπως τα συμφέροντα των καναλαρχών, που αφού τους τάισε πλουσιοπάροχα με τη λίστα Πέτσα, εδώ και 5 χρόνια βρίσκονται σε ανοιχτή γραμμή με το Μαξίμου, ενώ έναν χρόνο τώρα προσπαθούν να τη βγάλουν λάδι για το έγκλημα στα Τέμπη ρίχνοντας τις ευθύνες προς τα κάτω; Μήπως τα συμφέροντα των κλινικαρχών, που τους δίνει δώρο το ΕΣΥ προκειμένου να το κουμαντάρουν σαν να ταν τσιφλίκι τους και να φουσκώνουν τις τσέπες τους, στην πλάτη φτωχών ασθενών; Μήπως τα συμφέροντα των κολλεγιαρχών, που τους χαρίζει την εκπαίδευση και ένα νέο πεδίο κερδοφορίας με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Ή μήπως τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των ιμπεριαλιστών, για τους οποίους έβαλε πλάτη ούτως ώστε να συνεχίσουν να μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο παρά τις κυρώσεις, και για τους οποίους συμμετέχει ως ορντινάντσα τους ενεργά στον πόλεμο στη Μ. Ανατολή και την Παλαιστίνη στέλνοντας φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα; Η μόνη δύναμη που πραγματικά αντιπαλεύει την κυβέρνηση της ΝΔ είναι η κοινωνία. Διότι δεν υπάρχει συμφέρον, τόσο πολιτικό όσο και ιδιωτικό, που η κυβέρνηση των αρίστων να μην έχει τρέξει να εξυπηρετήσει. Κι όταν λέμε κοινωνία δεν μιλάμε έτσι γενικά και αόριστα. Αναφερόμαστε στη βάση, σε κάθε καταπιεσμένο, την εργατική τάξη, τη νεολαία, εκείνα τα 2/3 της κοινωνίας που δεν έχουν να περιμένουν τίποτα, ούτε από το κράτος ούτε από το κεφάλαιο, κανένα συμφέρον να εξυπηρετηθεί από αυτήν την αδηφάγα συνομοταξία. Αναφερόμαστε σε όσους και όσες έχουν βιώσει τις εγκληματικές συνέπειες διαχείρισης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο, αναφερόμαστε στους 57 νεκρούς, στους συγγενείς των θυμάτων αυτών, στους επιζήσαντες, σε όλους και όλες εμάς που δεν πήραμε το τρένο εκείνο το βράδυ. Η κυβέρνηση έχει τα χέρια της βαμμένα με αίμα και το ξέρει πολύ καλά. Κι όσο και να προσπαθεί να το κρύψει, δεν θα της βγει, ήδη δεν της βγαίνει και είναι κάτι που δεν το περίμενε. Ελπίζουμε όλο και περισσότεροι και περισσότερες στην κοινωνία να έχουν καταλάβει πια πως κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν. Και δολοφονούν αθώους. Δεν νοιάζονται για τις ζωές μας, παρά μονάχα για τα κέρδη και την εξουσία τους. Γι’ αυτό, υπενθυμίζουμε σε όλους και όλες πως ούτε ξεχνάμε ούτε συγχωρούμε. Υπενθυμίζουμε επίσης πως καμία κυβέρνηση δεν έπεσε ποτέ με καμία πρόταση μομφής, πως καμία αλλαγή προς το καλύτερο δεν ήρθε με αυτόν τον τρόπο, πως καμία δικαίωση δεν ήρθε ποτέ με θεσμικούς όρους. Η μόνη γλώσσα που η εξουσία καταλαβαίνει είναι ο φόβος. Και για να φοβηθεί χρειαζόμαστε πολλοί και πολλές. Στη μάχη ενάντια στην εξουσία δεν μας παίρνει να λείψει κανείς. Η ΟΡΓΗ ΔΕΝ ΜΠΑΖΩΝΕΤΑΙ».

5.2.25 Παρέμβαση μέσα σε αίθουσα της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών

• «Παρέμβαση μέσα σε αίθουσα της Βουλής για το έγκλημα των Τεμπών Ο κόσμος θύμωσε. Οι 57 νεκροί των Τεμπών έγιναν σύμβολο μιας εποχής. Έγιναν υπόδειγμα θυμάτων των κυρίαρχων επιλογών του κράτους. Είτε για τη διάλυση του δημοσίου, είτε για την αποτυχία του ιδιωτικού τομέα, είτε για τη διαφθορά και την ώσμωση νόμιμου και παράνομου κεφαλαίου, είτε για τις συγκαλύψεις και τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης, είτε για την ιδιοτέλεια της αστικής δικαιοσύνης, όλες οι όψεις της σημερινής δυστοπίας εκπροσωπήθηκαν μέσα σε αυτήν την τραγωδία. Καθένας και καθεμιά είδαν κάτι από τη δική τους εμπειρία μέσα σε όλο αυτό. Και την Κυριακή 26 Γενάρη, μετά από ένα αρχικό κάλεσμα των συγγενών εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στον δρόμο, υπενθυμίζοντας σε όλους, χαμηλά και ψηλά, ότι η βάση δεν έχασε τη φωνή της. Αρκούσε αυτή η Κυριακή και η κυβέρνηση άρχισε να τρέμει. Ο λαϊκός παράγοντας οφείλει να δει το αποτέλεσμα της κινητοποίησής του, να συνειδητοποιήσει την ισχύ του. Και πρώτα από όλα, για την ίδια την υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών, πρέπει να αντιληφθούμε πως μόνο ακόμα μεγαλύτερες κινητοποιήσεις μπορούν να επιβάλουν την απόδοση της όποιας δικαιοσύνης μπορεί να επιβληθεί. Ή έστω, την αποκάλυψη της αλήθειας. Εδώ που έχουμε φτάσει, εδώ που κανείς δεν περίμενε να φτάσουμε, δεν μπορεί να αποτύχουμε να μάθουμε έστω, ως κοινωνία, τι πραγματικά έγινε. Αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένας αγώνας δύναμης. Ο εχθρός, αυτοί που δολοφόνησαν 57 ανθρώπους και παράλληλα επιχειρούν να το κουκουλώσουν έχουν όνομα και επώνυμο. Έχουν κομματικά σύμβολα και πολιτικές απόψεις. Θέσεις στον κρατικό μηχανισμό και τα media. Και η συμβολική τους καρδιά χτυπάει εδώ που είμαστε τώρα. Στη Βουλή. Και είναι με την πλάτη στον τοίχο. Και πρέπει να στριμωχτούν ακόμα περισσότερο. Ο Ρουβίκωνας από την πρώτη στιγμή βρέθηκε μπροστά σε αυτό το κοινωνικό μέτωπο. Στεκόμαστε στο πλάι των συγγενών των θυμάτων και όλης της αγωνιζόμενης βάσης. Σε αυτήν την κλιμάκωση θα είμαστε και πάλι μπροστά γιατί αυτά που διακυβεύονται είναι πάρα πολλά. Καλούμε όλη την κοινωνική βάση να συνεχίζει να είναι σε επαγρύπνηση, να οξύνει τον θυμό της για το ζήτημα του εγκλήματος των Τεμπών, την καλούμε να πιστέψει στις δυνάμεις της και θα είμαστε εκεί σε κάθε μέτωπο που θα ανοίξει για να κερδηθεί αυτός αγώνας. Για να αποδοθεί η λαϊκή τιμή στους ανθρώπους που χάθηκαν. Για να μάθουμε την αλήθεια. Κι αμέσως μετά να τους επιβάλουμε να γίνουν αυτά που χρειάζονται για να μην υπάρξουν ξανά τέτοιες εκατόμβες. Ούτε βήμα πίσω».

13.4.24 Η  εκδήλωση συζήτηση του Ρουβικώνα  για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη

Στο Κ*ΒΟΞ, στα Εξάρχεια ο Ρουβίκωνας διοργάνωσε εκδήλωση-συζήτηση για το μεγαλύτερο κυβερνητικό έγκλημα της μεταπολίτευσης, δίνοντας βήμα στους ανθρώπους που θρηνούν και αγωνίζονται.

Για δικαίωση και τιμωρία. Τότε ζητήθηκε η συνδρομή μου, την οποία πρόσφερα χωρίς δεύτερη σκέψη. Συντόνισα την κουβέντα. Υποσχέθηκα στους συγγενείς ότι το μέρος, που οι περισσότεροι δεν είχαν βρεθεί ποτέ ξανά είναι ασφαλές. Όχι τα Εξάρχεια. Όχι ο ορισμός της ασφάλειας που προκύπτει από τον στερεοτυπικό συσχετισμό. Αλλά ότι είναι ένα ασφαλές μέρος να μιλήσουν. Μέρος που κανείς δεν θα τους εκμεταλλευτεί, δεν θα τους καπελώσει, δεν θα τους υποτιμήσει. Εκεί, επιβεβαίωσα αυτό που φανταζόμουν. Σε ένα πλαίσιο που δεν έπεφτε καρφίτσα και δεν ακουγόταν ούτε αναπνοή, οι άνθρωποι αυτοί αισθάνθηκαν τον σεβασμό που μέχρι και σήμερα δεν έχουν από το κράτος. Αισθάνθηκαν ότι μπορούν να ακουμπήσουν.

Μίλησαν εκεί:

•  Ο Θοδωρής Ελευθεριάδης  που στις 28 του προηγουμένου Φλεβάρη έχασε στο τρένο την μητέρα του. Και από τότε δεν έχει σταματήσει να αγωνίζεται λεπτό για να μην θαφτεί η υπόθεση.

•  Η οικογένεια Πλακιά που έχασε στα Τέμπη τρία παιδιά. Ο Νίκος και η Σοφία θρηνούν τις δίδυμες Χρύσα και Θωμαή και ο Δημήτρης και η Μάρθα, την Αναστασία.  Μίλησε ο Νίκος Πλακιάς που στο γραφείο της διορισμένης από τη ΝΔ εισαγγελέως Γεωργίας Αδειλίνη άκουσε ό,τι πάσχει από βαριά κατάθλιψη, πριν τον προτρέψει «να ανάβει και κάνα κεράκι και να πηγαίνει στην εκκλησία για να τον βοηθήσει». Το μήνυμά τους έδωσαν και  οι μητέρες των κοριτσιών Σοφία και Μάρθα.

• Ο Χρήστος Βλάχος και η Μαρία Θοδωρή οι γονείς του Βάιου Βλάχου, ενός από τα 57 θύματα του εγκλήματος των Τεμπών. Είναι ακόμα οι γονείς του Βαγγέλη, ενός από τους ανθρώπους που μάχονται για τη δίκαιη έκβαση της υπόθεσης. Από το πρώτο 24ώρο που συνέβη. Ο Χρήστος Βλάχος θα μιλήσει για τη συγκάλυψη.

• Ο Άγγελος Τσιαμούρας επιβάτης της αμαξοστοιχίας. Ο Άγγελος επέζησε και βοήθησε πολλούς ακόμα συνεπιβάτες του να τα καταφέρουν. Τον ακούσαμε να μας λέει για την ανάγκη της συμμετοχής της κοινωνίας στον αγώνα των 57.

• Ο Βασίλης Χατζηχαράλάμπους, πατέρας του Παναγιώτη Χατζηχαραλάμπους.

• Ο Δημήτρης Μπουρνάζης, που έχασε τον πατέρα του και τον αδελφό του.

• Ο Σοφοκλής Αρχοντάκης, που κατέγραψε και μας εξήγησε τον τρόπο κάλυψης των Μέσων στην υπόθεση των Τεμπών, από το πρώτο 24ωρο μέχρι και σήμερα.

• Ο Μιχάλης Ταστσόγλου Διδάσκων στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ που εξήγησε τις σύγχρονες αντιλήψεις της προπαγάνδας και έδωσε κάποιες οδηγίες για την επιβίωση στη μάχη επί των νοηματοδοτήσεων στην εποχή της μετα-αλήθειας.

•  Ο Κώστας Παπαδάκης ο εμβληματικός δικηγόρος στη δίκη της Χρυσής Αυγής που εξήγησε αν μπορούμε από την συγκάλυψη να ελπίζουμε στην αποκάλυψη.

Υπάρχουν δύο κόσμοι. Ο δικός τους κι ο δικός μας. Είναι τόσο κοφτερά έντονη η διαφορά τους, που αναρωτιέμαι τι σας τυφλώνει και δεν τη βλέπετε. Ο κόσμος μας είναι καθαρός. Δεν έχει τίποτα ψεύτικο, δεν κρύβει τίποτα. Δεν ζητά. Δίνει μόνο. Δεν δειλιάζει, δεν αποφεύγει. Ο δικός τους είναι βρόμικος. Φοράει προσωπεία. Φτιαγμένα για κάθε περίπτωση. Κατασκευάζει «αλήθειες», τρώει τις σάρκες μας, πουλάει τη ζωή μας.

Συνεχίστε κόμματα και φορείς. Βουλευτές και πολιτικοί, ό,τι κάνετε.

Συνεχίστε να ψαρεύετε ψήφους σε νερά με αίμα. Τώρα που είδατε ότι βολεύει και γίνεται.

Μην υποτιμάτε την κοινωνία, ωστόσο.

Γιατί εκεί που κάθεστε στα έδρανα που σας έδωσε, θα ανοίξει ένα πανό να σας θυμίσει ότι μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να σας τα πάρει πίσω.

Η Ταυτότητά τους

Ο Ρουβίκωνας είναι ένας σχηματισμός μάχης στον κοινωνικό/ταξικό πόλεμο που διεξάγεται κάθε μέρα σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα είτε αυτός ο πόλεμος έχει συνείδηση του εαυτού του είτε όχι. Ως πολιτική οργάνωση  επέλεξε έναν αντίστροφο από τον συνηθισμένο  τρόπο δόμησης. Ξεκίνησε κατακτώντας την κοινότητά του στην δράση, στο πεζοδρόμιο και μετέπειτα μπήκε στην τροχιά κωδικοποίησης των απόψεων που ήδη υπήρχαν και θεμελίωναν την κοινότητα στο παρασκήνιο από την πρώτη στιγμή.Το 2017, σε μια ανοιχτή εκδήλωση απεύθυνσης στην κοινωνική βάση η συλλογικότητα έκθεσε  δημόσια τις βασικές συμφωνίες που την ορίζουν, το συγκροτημένο πολιτικό περιεχόμενο που ως εκείνη την στιγμή είχε κατακτηθεί και που σε θραύσματα είχε ήδη αποτυπωθεί στον πολιτικό λόγο που εκφέρουμε αδιάκοπα μέσω της προπαγάνδας με την δράση.  Ένα περιεχόμενο ενταγμένο στην μακρά και ηρωική παράδοση των αναρχικών/ελευθεριακών αντιλήψεων στην επαναστατική ιστορία.Οι θέσεις, η ανάλυση, η θεωρία όμως, είναι ζητήματα συνεχούς επεξεργασίας γιατί από αυτά σχηματοποιείται το πολιτικό σχέδιο αγώνα στο σήμερα και επαναστατικής ανατροπής στο αύριο. Ένα μεγάλο μέρος της θεωρητικής επεξεργασίας, πέρα από το κείμενο της πολιτικής μας ταυτότητας γίνεται μέσα από τις διαδικασίες της Αναρχικής Ομοσπονδίας κυρίως μέσα από τους προσυνεδριακούς διαλόγους  και τα συνέδρια της Α.Ο. μέρος των οποίων είναι πάντα και η θεωρητική επεξεργασία νέων ζητημάτων ή η επανεπεξεργασία παλιών… Το συνολικό πλέγμα απόψεων και θέσεων του Ρουβίκωνα εμβαθύνει και ολοκληρώνεται μέσα από το καταστατικό, της Αρχές και τις Θέσεις της Ομοσπονδίας.Σε επιλεγμένα ζητήματα που αφορούν την πολιτική ιδιαιτερότητα η συλλογικότητα οργανώνει δημόσιες παρουσιάσεις και ανοιχτούς διαλόγους δημοσιοποιώντας τις απόψεις της. Σε κάθε περιπτωση ο πλούτος θέσεων για θεματικές που έχει κωδικοποιηθεί ως τώρα είναι υποσύνολο  των απόψεων μας που έχουν εκφραστεί με κείμενα, εκπομπές, εισηγήσεις και ανακοινώσεις.

Διαβάστε επίσης:

Ναυάγιο της Πύλου: «Να γίνει η δίκη στο Ναυτοδικείο, στη φυλακή οι δολοφόνοι!» – Κάλεσμα της ΚΕΕΡΦΑ σε συλλαλητήριο την Πέμπτη 6/2

Βασίλης Δημάκης: Ο άνθρωπος που νίκησε το άθλιο σωφρονιστικό σύστημα

Οι κυβερνήσεις έβλεπαν τα τρένα να περνούν – Ιστορίες για το πιο ασφαλές μέσο