Τριήμερο προβολών για την υποστήριξη της πρωτοβουλίας March to Gaza
Η κινηματογραφική ομάδα Συλλογική Μνήμη και ο κινηματογράφος Μικρόκοσμος διοργανώνουν τριήμερο προβολών για την υποστήριξη της πρωτοβουλίας March to Gaza.
Η κινηματογραφική ομάδα Συλλογική Μνήμη και ο κινηματογράφος Μικρόκοσμος διοργανώνουν τριήμερο προβολών για την υποστήριξη της πρωτοβουλίας March to Gaza.
Οι προβολές θα είναι ανοιχτές για το κοινό, με ελεύθερη συνεισφορά. Όλα τα έσοδα των προβολών θα δοθούν στο March to Gaza.
Θα προβληθούν:
– “Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών” την Τρίτη, 10 Ιουνίου, στις 18:30
– “Καινούργιος Ουρανός – Οι γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας” την Τέταρτη, 11 Ιουνίου, στις 18:30
– “Συνάδελφοι Ηρωικοί Οικοδόμοι” την Πέμπτη, 12 Ιουνίου, στις 18:30
Ενώνουμε τις δυνάμεις και τις φωνές μας με τους ανθρώπους που θα συμμετέχουν στην πορεία προς τη Γάζα για να σπάσει ο αποκλεισμός των Παλαιστίνιων που ζουν εκεί.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών
Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας.
Από την περίοδο του λιμού του ’41-’42, τα συσσίτια των λαϊκών επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, τις μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, τις μάχες του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στις συνοικίες, την ίδρυση του ΕΑΜ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, τις παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την απελευθέρωση της Αθήνας οι πρωταγωνιστές συνθέτουν ένα μωσαϊκό εμπειριών, αγώνων και προσδοκιών για το πώς επέλεξαν να συγκρουστούν με την ηττοπάθεια και τη συνεργασία με τον ναζισμό-φασισμό.
Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό, πρωτότυπη μουσική των drog_A_tek και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας.
Καινούργιος Ουρανός – Οι γυναίκες στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας τον Φλεβάρη του 1945 ξεκινάει η περίοδος της Λευκής Τρομοκρατίας. Χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, καθώς και οι οικογένειές τους κυνηγιούνται από κρατικούς και παρακρατικούς σχηματισμούς. Εμπρησμοί σπιτιών, βιασμοί, ξυλοδαρμοί, δολοφονίες, φυλακίσεις και εξορίες δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό εξωθώντας τους καταδιωκόμενους να ανέβουν στο βουνό συγκροτώντας εκεί ομάδες, οι οποίες θα αποτελέσουν τη μαγιά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ).
Πρόκειται για έναν επαναστατικό στρατό, όπου οι γυναίκες συμμετέχουν μαζικά και ουσιαστικά, από τις μάχες μέχρι την ισότιμη λήψη αποφάσεων. Νέες κοπέλες κυρίως από αγροτικές περιοχές, μεγαλωμένες στο περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας και της υπαίθρου, έχοντας όμως την παρακαταθήκη των αγώνων της Κατοχής συμμετέχουν και χειραφετούνται μέσα από τον αγώνα του ΔΣΕ.
Στο ντοκιμαντέρ Καινούργιος Ουρανός οι μαχήτριες του ΔΣΕ αφηγούνται. Γυναίκες διωκόμενες, γυναίκες που συνειδητά επιλέγουν να πολεμήσουν, γυναίκες επιστρατευμένες, συνθέτουν το βιωματικό ψηφιδωτό ενός εμφυλίου πολέμου. Ενός πολέμου που εμπεριέχει την οδύνη, αλλά και την αυταπάρνηση και την ελπίδα της εφόδου προς τον ουρανό.
Συνάδελφοι Ηρωικοί Οικοδόμοι
Η επόμενη μέρα του Εμφυλίου βρήκε το λαϊκό κίνημα σε τροχιά ανασυγκρότησης και σε θέση μάχης. Αντίθετα απ’ ότι το αστικό μπλοκ προσδοκούσε, η νίκη που δια της αμερικανικής επέμβασης πέτυχε ο κυβερνητικός στρατός εναντίον του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) δεν έβαλε ταφόπλακα στην ταξική πάλη της μετεμφυλιακής εποχής.
Σε αυτό το φόντο κι ενώ το αριστερό κίνημα σημείωνε σταθερά ανοδική πορεία, αποκτώντας μάλιστα νόμιμη πολιτική εκπροσώπηση με την ίδρυση της ΕΔΑ τον Αύγουστο του 1951, ο χώρος της οικοδομής στην Αθήνα, ως το κατεξοχήν πεδίο εκδίπλωσης των αστικών στρατηγικών για την ανοικοδόμηση, θα μετατρεπόταν στο πεδίο μια σκληρής ταξικής σύγκρουσης.
Μιας σύγκρουσης που ωρίμασε κάτω από τεράστιες δυσκολίες, αργά, σταθερά αλλά και επίμονα, για να δώσει 10 χρόνια αργότερα μια κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης: την ιστορική απεργία των οικοδόμων του Δεκεμβρίου του 1960. Έναν αγώνα που με έμπνευση, περιεχόμενο και ορμή, θα τροφοδοτήσει με τη σειρά του το εργατικό κίνημα της περιόδου που ακολούθησε.








