Το βιβλίο του Ξενοφώντα Κοντιάδη είναι μια περιγραφή του χρονικού πριν και μετά το έγκλημα των Τεμπών. Είναι οι λόγοι που φτάσαμε στα Τέμπη, καθώς και οι λόγοι που οι άνθρωποι των Τεμπών είναι κοντά τρία χρόνια πλέον στο δρόμο, με την αλύγιστη υποστήριξη του κόσμου.
Με αιχμηρούς διαλόγους, σαρκασμό και συμβολισμούς, το έργο μιλά για την αδικία, την απώλεια, την ανάγκη για ελευθερία και σεβασμό σε κάθε μορφή ζωής, μετατρέποντας το μπαρ σε καθρέφτη των αδυναμιών και των παραλογισμών του ανθρώπινου κόσμου.
Ο δημοσιογράφος, σκηνοθέτης και ραδιοφωνικός παραγωγός επεκτείνει την έρευνά του για τους μηχανισμούς χειραγώγησης της κοινής γνώμης στο πεδίο του διαδικτύου.
Ένα βιβλίο που μετατρέπει τη σιωπή των ζώων σε φωνή. Ένα λογοτεχνικό και πολιτικό κάλεσμα για δικαιοσύνη, σεβασμό και αλληλεγγύη.
Η Μαρία Παπαγεωργίου έγραψε ένα βιβλίο που περπάτησε σε αναμμένα κάρβουνα. Πατριαρχία, σεξουαλική παρενόχληση, κακοποίηση, γυναίκες, σώμα, εγκατάλειψη, προδοσία, έρωτας. Έρωτας. Στα πλάγια γράμματα το ακολούθησα διαβάζοντάς το. Στις ενδιάμεσες παραγράφους έκανα στάση για ανάσες. Άφηνα κάπου το βάρος μου.
Ο Κάρλο Τζουλιάνι πέφτει νεκρός από σφαίρα καραμπινιέρου. Η σύνοδος G8 που άλλαξε τον τρόπο που γίνεται η πολιτική και μια ολόκληρη γενιά πλέον μιλάει για το φάντασμα της παγκοσμιοποίησης στα στενά της Γένοβας, στο σχολείο Ντίαζ, μέσα από ένα μυθιστόρημα του Φρέντερικ Πωλέν.
Στην Κρίση της Αφήγησης, ο φιλόσοφος Byung-Chul Han ανατέμνει μια από τις πιο λεπτές αλλά και βαρυσήμαντες μετατοπίσεις της σύγχρονης εποχής: τη σταδιακή εξαφάνιση της αφήγησης ως φορέα νοήματος, εμπειρίας και κοινοτικής σύνδεσης.
«Τα books n’ beer, περισσότερο, θέλουμε να μοιάζουν σαν τρύγος για συγκομιδή βιβλίων, καθώς κλείνει η σεζόν. Χωρίς καμιά ευλάβεια, αλλά με αρκετό διονυσιακό ενθουσιασμό».
Μετά από δύο χρόνια παύσης λειτουργίας, η Δημοτική Βιβλιοθήκη Αθήνας, μια από τις σημαντικότερες και ιστορικότερες βιβλιοθήκες της χώρας, από χθες Τρίτη 11 Φεβρουαρίου, άνοιξε και πάλι τις πύλες της για να υποδεχτεί τους πολίτες.