«Υπήρχε ένας χώρος που τον έλεγαν “ντίσκο”, όπου έπαιζαν δυνατή μουσική ασταμάτητα για δύο ημέρες. Ήταν μία από τις πιο επώδυνες μεθόδους βασανισμού. Μας κρεμούσαν στους τοίχους, μας ψέκαζαν με κρύο αέρα και νερό ή μας έριχναν πιπέρι καγιέν».
Η Χρύσα Λύκου μίλησε με το μέλος του GlobalSumudFlotilla, για όσα πέρασαν οι ακτιβιστές στα χέρια του ισραηλινού κράτους, απαντά στο γιατί ταξίδεψαν τόσα μίλια ξέροντας ότι θα συλληφθούν, τα ακροδεξιά τρολ και πως το μόνο σίγουρο είναι ότι «Γάζα θα επιστρέψουμε».
Η φράση «κανείς αθώος στη Γάζα» σκότωσε και θα σκοτώνει. Και εκείνοι γυρίζουν πίσω. Μετριούνται και τους λείπουν πάνω από 18.000 παιδιά.
Παλαιστίνιος που προσήχθη από το Μέγαρο Μουσικής μπήκε στη ΓΑΔΑ όρθιος και στο ασανσέρ που δεν έχει κάμερες ξυλοκοπήθηκε και του έσπασαν το πόδι.
Αυτή η εικόνα που τόσο πολύ θέλουν να μας πείσουν ότι πρόκειται για «νόμιμη επιβολή της τάξης», είναι καθαρός εξευτελισμός.
Αυτή η εικόνα δεν είναι μια «μεμονωμένη υπέρβαση». Είναι η αποτύπωση ενός συστήματος που έχει χάσει κάθε μέτρο και κάθε αίσθημα ευθύνης.
Η 7η Οκτωβρίου δεν είναι πολλά πράγματα. Είναι ένα: Η έναρξη της ισραηλινής γενοκτονίας των Παλαιστινίων, της μεγαλύτερης σφαγής έως σήμερα.
Πώς απάντησε το Ισραήλ στη σφαγή της 7ης Οκτωβρίου; Ακόμα κι αν προσπαθήσω να δικιολογήσω την ισραηλινή οργή και το σοκ, η Παλαιστίνη πλήρωσε πολλά, πληρώνει πολλά και τα πληρώνει χωρίς πραγματική συμμετοχή στην ευθύνη
Σήμερα το πρωί ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Θάνος Πλεύρης, δήλωσε αυτολεξεί ότι: «Αυτοί που πήγαν με δική τους ευθύνη κρουαζιέρα, στηρίζουν τη Χαμάς και κανονικά πρέπει να πληρώσουν για τη μεταφορά τους στην πατρίδα».
Ο Καμύ έλεγε: «Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει».