Τα κορίτσια που θα νικήσουν στο τελευταίο σουτ, σε νεκρό χρόνο, ορίζουν την ομορφιά της ζωής έχοντάς την πληρώσει με πόνο, με μελανιές, με ντροπή, με εγκλεισμούς, με αίμα. Με το δικό τους αίμα. Κορίτσια μικρά, κορίτσια μεγάλα, γυναίκες ηλικιωμένες, θηλυκότητες. Μια ομάδα.
Η οργή, ως το επόμενο βήμα του θυμού, με την άφιξή της δεν ξεπακετάρει την ευγένεια. Ο ηλίθιος όταν σε δολοφονεί δεν είναι ηλίθιος, είναι δολοφόνος. Και στον δολοφόνο δεν ψάχνεις εύκολους τρόπους να εξηγήσεις, βρίσκεις αυτόν που θα σταθείς απέναντί του από τη δύσκολη οδό.