
Να ζήσει ο τουρίστας, να «πεθάνουμε» εμείς
Οι πρώτες συνέπειες του υπερτουρισμού κάνουν ήδη την εμφάνισή τους στα ελληνικά νησιά, τα οποία δεν μπορούν καλά καλά να καλύψουν επαρκώς τις ανάγκες των κατοίκων σε νερό και τρόφιμα
Οι πρώτες συνέπειες του υπερτουρισμού κάνουν ήδη την εμφάνισή τους στα ελληνικά νησιά, τα οποία δεν μπορούν καλά καλά να καλύψουν επαρκώς τις ανάγκες των κατοίκων σε νερό και τρόφιμα
Κάποτε ήμασταν “γκαρσόνια της Ευρώπης” και μας χάλαγε. Ο Έλληνας ο σωστός, ο ακάλυπτος, ο μπον βιβέρ, ο γκρικ λόβερ κι ο ταρτούφος των κουτόφραγκων, πώς θα μπορούσε να ‘ναι το γκαρσόνι τους; Ο υπηρέτης; Ο νεαρός του πουρμπουάρ; Κι ενώ καθόλου ντροπή δεν είναι (ούτε κακή πολιτική) να ‘χεις για βασική βιομηχανία σου τον τουρισμό, η Ελλάδα σ’ ένα τέταρτο του αιώνα, αντί να γίνει από “γκαρσόνι” σερβιτόρος, και ξενοδόχος, και τουριστικός πράκτορας, διάλεξε να ποντάρει σ’ όσα ήξερε. Κι άρα ξανά δυο δρόμους έχεις: ή θα ‘σαι ο ακάλυπτος, ή θα ‘σαι ο υπηρέτης…